Καταγγελία της επίθεσης στον καθηγητή Βασίλη Νιτσιάκο.

Η ομάδα του ΜεΡΑ25 Ιωαννίνων καταγγέλλει την αδικαιολόγητη και απρόκλητη βία, λεκτική και σωματική και με απειλές, από ακροδεξιούς, κατά του Καθηγητή Βασίλη Νιτσιάκου, της Κοινωνικής Λαογραφίας στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.

Το ερευνητικό και συγγραφικό του έργο εστιάζεται σε ζητήματα κοινωνικών μετασχηματισμών των παραδοσιακών δομών, συγκρότησης και χρήσης του 'παραδοσιακού' πολιτισμού, διαλόγου της λαογραφίας με άλλες επιστήμες, καταγραφής και μελέτης του μουσικού πολιτισμού, ενώ στην τρέχουσα δεκαετία εστιάζεται σε θέματα μετανάστευσης και ταυτοτήτων και εθνογραφίας συνοριακών περιοχών στα Ελληνο-αλβανικά σύνορα. Μέσα δηλαδή σε συγχυσμένους και σκοτεινούς καιρούς, ο κύριος Βασίλης Νητσιάκος εκπροσωπεί την νηφάλια, και αδέσμευτη φωνή της επιστήμης γύρω από μια σειρά εθνικά και πολιτισμικά ζητήματα, τα οποία ζητήματα προσπαθούν, διάφορες  ακροδεξιές δυνάμεις να καπηλευτούν ώστε να εκμεταλλευτούν τις ευαισθησίες του κόσμου, για τους δυστοπικούς σκοπούς τους.

Άνθρωποι σαν αυτόν δεν τραυματίζονται,δεν υποχωρούν γιατί έχουν να κάνουν πάρα πολλά ακόμη. Στεκόμαστε ολόψυχα δίπλα του.

ΜέΡΑ25 Ιωαννίνων.

Περί δημοσίων χρεών και δημοσιονομικών πλεονασμάτων. Του Καλλίνικου Κ. Νικολακόπουλου *

Η νεοφιλελεύθερη προπαγάνδιση των εγκληματικών πολίτικων του ΔΝΤ από την «Καθημερινή»   

 Έρχεται η «Καθημερινή» να «σπεκουλάρει» και να προπαγανδίσει ύπουλα υπέρ του νεοφιλελευθερισμού. 

 Αυτά κράτη δεν είναι κι ούτε πρόκειται ποτέ να γίνουν ιδιωτικές επιχειρήσεις, ούτε βέβαια μπορούν να σταματήσουν να υπάρχουν, όπως οποιασδήποτε νομικής μορφής ιδιωτική επιχείρηση. 

 Αυτά είναι αυτονόητα για οποιονδήποτε εχέφρονα οικονομολόγο, με στοιχειώδη γνώση δημόσιας οικονομικής.

 Το ότι το δημόσιο χρέος έφτασε σε δυσθεώρητα ύψη, ως ποσοστό του ΑΕΠ, στην περίπτωση της Ελλάδας και σε μικρότερο βαθμό σε άλλες ευρωζωνικές χώρες, είναι αποτέλεσμα της εφαρμογής εγκληματικών μνημονικών πολιτικών, που συρρίκνωσαν το ΑΕΠ που στην περίπτωση της Ελλάδας έφτασε στο 25% περίπου, έμπνευσης του αμαρτωλού ΔΝΤ σε συνεργασία με τους «θεσμούς» της ευρωζώνης. 

Τα προβλεπόμενα δημοσιονομικά πρωτογενή πλεονάσματα για σειρά ετών είναι εγκληματικά στις περιπτώσεις της Κύπρου και της Ελλάδας, όντας παγκόσμιο ρεκόρ στην παγκόσμια οικονομική ιστορία διαχρονικά, και σε μικρότερο βαθμό για τις άλλες εμφανιζόμενες ευρωζωνικές χώρες. 

Προσέξτε ότι το ιαπωνικό δημόσιο χρέος προβλέπεται σταθεροποιημένο στο ποσοστό του 235% περίπου του ΑΕΠ της χώρας και ότι το αμερικάνικο δημόσιο χρέος προβλέπεται να συνεχίσει να αυξάνεται με επιταχυνόμενο ρυθμό. Η Ιαπωνία δεν αντιμετωπίζει ουσιαστικό πρόβλημα, γιατί άνω του 90% του δημόσιου χρέους της είναι εσωτερικό κι όχι εξωτερικό, δηλαδή αυτό οφείλεται σε Ιάπωνες πολίτες κι εξυπηρετείται κανονικά ανακυκλούμενο.

Aν ήταν επιχείρηση θα είχε μάλλον κλείσει με τόσο αρνητική καθαρή θέση.

Πρόκειται, όμως, για το ελληνικό κράτος το οποίο, όπως αποκαλύπτει χθεσινή έκθεση του ΔΝΤ, κατέχει αρνητικά πρωτεία μεταξύ 69 χωρών στο ισοζύγιο μεταξύ των υποχρεώσεών του και του ενεργητικού του, δηλαδή των περιουσιακών του στοιχείων, χρηματοοικονομικών και μη.

Προφανώς, λόγω του μεγάλου απόλυτου ύψους του ελληνικού δημοσίου χρέους, η καθαρή θέση της Ελλάδας είναι αρνητική, ίση με το 111% του ΑΕΠ της.

Στο άλλο άκρο βρίσκεται η Νορβηγία με θετική καθαρή θέση ίση με το 348% του ΑΕΠ της. Συνολικά, μελετήθηκαν 69 χώρες, που αντιπροσωπεύουν το 59% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Οπως σημειώνει η έκθεση, το ενεργητικό των χωρών του δείγματος είναι κατά μέσον όρο 102% του ΑΕΠ τους, με τη Νορβηγία να προηγείται και πάλι με 398% του ΑΕΠ της και την Ινδία στην τελευταία θέση με 21% του ΑΕΠ της. Οι υποχρεώσεις από την άλλη πλευρά είναι στο 70% του ΑΕΠ κατά μέσον όρο. Ετσι, προκύπτει η καθαρή θέση, που στην περίπτωση της Ελλάδας είναι αρνητική.

ΕΦΗΜΕΡΊΔΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ 10.10.2018 : 

Αν το κράτος ήταν επιχείρηση, θα είχε βάλει λουκέτο

ΕΙΡΗΝΗ ΧΡΥΣΟΛΩΡΑ

Τα πλεονάσματα

 Στην έκθεση Fiscal Monitor, η οποία δόθηκε στη δημοσιότητα ενόψει της συνόδου στο Μπαλί, το Ταμείο προβλέπει για την Ελλάδα επίτευξη του στόχου για πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ, όχι όμως και υπερπλεονάσματα, όπως υπολογίζει η κυβέρνηση, φιλοδοξώντας να τα μοιράσει ως κοινωνικό μέρισμα ή για να καλύψει μέρος των αντιμέτρων, που μπορεί να θυσιαστούν για να μην περικοπούν οι συντάξεις.

Το ΔΝΤ εκτιμά ότι το πρωτογενές πλεόνασμα φέτος θα φτάσει το 3,5% του ΑΕΠ, έναντι προηγούμενης πρόβλεψής του την άνοιξη για 2,9% του ΑΕΠ, ενώ αμετάβλητη άφησε την εκτίμησή του ότι στο ίδιο επίπεδο, 3,5% του ΑΕΠ, θα διατηρηθούν τα πρωτογενή πλεονάσματα και τα επόμενα χρόνια ώς το 2022, όπως προβλέπει η σχετική δέσμευση με τους δανειστές. Η κυβέρνηση, όμως, έχει διαφορετική εκτίμηση. 

Στο προσχέδιο προϋπολογισμού εκτιμά ότι το πρωτογενές πλεόνασμα θα είναι φέτος 3,74% του ΑΕΠ και το 2019 θα ανέβει στο 4,14% του ΑΕΠ, ενώ το μεσοπρόθεσμο προβλέπει ότι το πρωτογενές πλεόνασμα θα ανέβει στο 4,15% το 2020, στο 4,53% το 2021 και στο 5,19% το 2022. Ετσι προέκυψαν oι παροχές 3,5 δισ. ευρώ που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις εαρινές προβλέψεις της εκτιμούσε πως το πρωτογενές πλεόνασμα θα είναι 3,7% του ΑΕΠ φέτος και το 2019.

Βελτιωμένες σε σχέση με τις αντίστοιχες της περασμένης άνοιξης είναι, εξάλλου, οι προβλέψεις του Ταμείου για το δημόσιο χρέος, καθώς εν τω μεταξύ μεσολάβησαν και οι αποφάσεις του Eurogroup για τα μεσοπρόθεσμα μέτρα.

Ετσι, το ΔΝΤ εκτιμά τώρα ότι το χρέος διαμορφώνεται ως εξής: 188,1% του ΑΕΠ φέτος, (έναντι προηγούμενης πρόβλεψης 191,3% του ΑΕΠ), 176,9% του ΑΕΠ το 2019 (έναντι 181,8% του ΑΕΠ), 169,3% του ΑΕΠ το 2020 (έναντι 177% του ΑΕΠ), 162,7% το 2021 (έναντι 172,2%), 155,1% του ΑΕΠ το 2022 (έναντι 168,7% του ΑΕΠ) και 151,1% του ΑΕΠ το 2023, (έναντι 165,1% του ΑΕΠ). Η κυβέρνηση εκτιμά στο προσχέδιο προϋπολογισμού ότι το χρέος θα διαμορφωθεί φέτος στο 183% και το 2019 στο 170% του ΑΕΠ. Η ανάλυση βιωσιμότητας χρέους της Κομισιόν, εξάλλου, του περασμένου Ιουνίου προβλέπει ότι το δημόσιο χρέος θα διαμορφωθεί στο 188% του ΑΕΠ το 2019 και στο 169,9% το 2020. Εν τω μεταξύ, ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος βρίσκεται σήμερα στο Χονγκ Κονγκ, όπου θα συνεχίσει τις επαφές του με εκπροσώπους επενδυτικών οίκων, μετά τις χθεσινές συναντήσεις του στη Σιγκαπούρη. 

 Στη συνέχεια θα μεταβεί στο Μπαλί για τη σύνοδο του Ταμείου, όπου είναι πιθανό να συναντηθεί με την επικεφαλής του Κριστίν Λαγκάρντ, όπως κατά παράδοση γίνεται τα τελευταία χρόνια. Το ΔΝΤ παραμένει στην ομάδα των δανειστών που ασκούν τη μεταμνημονιακή εποπτεία.

 Αν και με λιγότερο καθοριστικό ρόλο, το Ταμείο επηρεάζει με τις θέσεις του τη στάση των αγορών. ΄Ετσι, ο υπουργός Οικονομικών θα θελήσει προφανώς να επιχειρηματολογήσει υπέρ της μη μείωσης των συντάξεων, καθώς το Ταμείο επιμένει πως το συγκεκριμένο μέτρο είναι διαρθρωτικό και πρέπει να διατηρηθεί.

 * Οικονομολόγος (πτυχιούχος οικονομικών επιστημών, 2ετές μεταπτυχιακό διοίκησης επιχειρήσεων στην τραπεζική/χρηματοοικονομική, 2ετές μεταπτυχιακό δίπλωμα ειδίκευσης στα οικονομικά και διοίκηση μονάδων υγείας) – Αναλυτής Πληροφοριακών Συστημάτων (2ετές μεταπτυχιακό δίπλωμα ειδίκευσης στα πληροφοριακά συστήματα), μέλος του Ευρωπαϊκού Δικτύου Ερευνών Κοινωνικής και Οικονομικής Πολιτικής, email:nikokal02@yahoo.gr, website: www.kallinikosnikolakopoulos. blοgspot.com

Εκδήλωση: Η Ελλάδα, η Μέση Ανατολή και ο Σύγχρονος κόσμος-Λογικές πολέμου/ Yποσχέσεις ειρήνης.

Η Μέση Ανατολή υπήρξε από αρχαιοτάτων χρόνων, ένας χώρος συνύπαρξης διαφόρων πολιτισμών και λαών, αλλά και ένας χώρος στον οποίο δεν έλειψαν και δεν λείπουν ούτε και σήμερα οι συγκρούσεις:  Σήμερα θα μπορούσαμε άνετα να περιγράψουμε το μεσανατολικό περιβάλλον που το  διαμόρφωσαν και συνεχίζουν να το διαμορφώνουν οι πολιτικοοικονομικές και πολιτισμικές συνθήκες ως μια συνεχής «παλαίστρα» που διαδραματίζεται ένας συνεχής αγώνας επιβίωσης μεταξύ  διαφόρων λαών και πολιτισμών.

Η αποικιοκρατία έχει σίγουρα παίξει  καταλυτικό ρόλο, στην σημερινή εικόνα της Μέσης Ανατολής. Ο Ιμπεριαλισμός έχει καταφέρει τουλάχιστον από την πετρελαϊκή κρίση και έπειτα να διαμορφώσει λίγο ως πολύ, τον γεωστρατηγικό χάρτη  των συγκρούσεων και των συμμαχιών, στην περιοχή. Η δημιουργία τεχνητών διαχωρισμών, μέσω της θρησκείας και του πολιτισμού και οι κατ επέκταση αντιθέσεις, ήταν το χαρτί του Δυτικού Ιμπεριαλισμού στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, ο οποίος πατούσε πάνω σε αιώνες θρησκευτικών διαμαχών που μαστίζουν την περιοχή. Σήμερα που οι ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις οξύνονται, τί ρόλο παίζει η νέο-αποικιοκρατική όψη της Δύσης στα δυσεπίλυτα μεσανατολικά ζητήματα;

Το κράτος του Ισραήλ έχοντας επιλεγεί ως ο σταθερότερος πολιτικός και οικονομικός σύμμαχος της δύσης είναι αυτό  που καταπιέζει  και απειλεί ευθέως την παρουσία των Παλαιστινίων  στην Λωρίδα της Γάζας. Γιατί η Ευρώπη εθελοτυφλεί μπροστά στον μεθοδευμένο αφανισμό και την καθημερινή εξόντωση του Παλαιστινιακού λαού;  Ποια είναι η θέση που επιθυμούν οι Ευρωπαίοι ιθύνοντες για τους λαούς της Μέσης Ανατολής, στον παγκόσμιο χάρτη και στο παγκοσμιοποιημένο καπιταλιστικό  σύστημα; Ποιες είναι οι υποσχέσεις ειρήνης, που όμως διέπονται και καθορίζονται από τις λογικές του πολέμου;  Ο φυλετισμός του Ισραηλινού κράτους, είναι εν τέλει ένας πηγαίος ρατσισμός, ή μήπως ένα τεχνητό κατασκεύασμα που μπορεί να ανατραπεί , με επιθέσεις φιλίας στον Ισραηλινό λαό ; Πως μπορούν να οργανωθούν νέοι δίαυλοι επικοινωνίας με τον λαό και την Αριστερά του Ισραήλ;

Η θρασύδειλη και αναποτελεσματική διαχείριση του Συριακού ζητήματος, από την άλλη, χειροτερεύει αντί να βελτιώσει την κατάσταση στην Μέση Ανατολή. Την στιγμή που η Δύση στηρίζει το αποκρουστικό Σαουδαραβικό καθεστώς, που διεξάγει μια ανελέητη σφαγή στην Υεμένη, ταυτόχρονα  προτάσσει το πρόσωπο του φιλελεύθερου Ιμπεριαλισμού και την πολιτική της ανατροπής καθεστώτων, όπως την γνωρίσαμε στο Ιράκ το 2003.                                                                                
Η τριακονταετής εμπλοκή της Δύσης στη περιοχή της Συρίας, είναι αποδεικτικό πειστήριο της, έως τώρα ανικανότητας της να δώσει μια ομαλή και μοναδική λύση στο Μεσανατολικό . Πώς όμως, μπορεί να γίνει εφικτή μια γενική πολιτική λύση στο Μεσανατολικό –κομμάτι του οποίο είναι και το Συριακό ζήτημα; Είναι καθήκον μας ως Ευρωπαίοι πολίτες, να ηγηθούμε μιας τέτοιας προσπάθειας, που πάνω από όλα θα βάζει την ειρήνη και τα συμφέροντα του Συριακού λαού.

H Eλλάδα μέσα σε όλα αυτά, στην πάροδο του ιστορικού χρόνου,  κατείχε και κατέχει κομβικό ρόλο. Η Κρήτη και η Κύπρος είναι δύο σημεία, όπου οι συγκρούσεις για την ώρα μπορεί να φαίνεται πως βρίσκουν μια λωρίδα σταθερότητας και εξομάλυνσης, όμως στην πραγματικότητα είναι δύο ευαίσθητες γεωπολιτικές  γέφυρες που ενώνουν την Ευρώπη με την Μέση Ανατολή. Ο φόβος ότι ο πόλεμος και οι συγκρούσεις, δεν θα αργήσουν να μετατοπιστούν και εκεί, είναι πάντα παρών.           Η στάση της Ελλάδας, αλλά και των συμμαχιών που σταθερά επέλεγε μεταπολεμικά ετεροκαθορίζονταν από τα ευρύτερα συμφέροντα που η Ευρώπη και οι ΗΠΑ φαινόταν να είχαν  στην περιοχή. Η σημερινή αξονική συμμαχία Ελλάδας-Κύπρου –Ισραήλ και Αιγύπτου, δεν είναι παρά μια προβληματική συμμαχία, καθώς η Ελλάδα προσδένεται στο άρμα συμφερόντων καταπιεστικών  και εν γένει προβληματικών καθεστώτων, που το μόνο που κάνουν είναι να εντείνουν την αποσταθεροποίηση στην περιοχή.

Μια ρεαλιστική διεθνιστική αλληλεγγύη φαίνεται να είναι μια από τις απαντήσεις   τις οποίες η Αριστερά και τα προοδευτικά κινήματα προτάσσουν, ως αντίδοτο  τόσο στην εθνική περιχαράκωση –με εθνικιστική απόκλιση- όσο  και σε έναν  αλά καρτ διεθνισμό.  Έχουμε ανάγκη όσο ποτέ άλλοτε, η Ελλάδα να γίνει φορέας ενός  ουσιαστικού διεθνισμού με στόχο και όραμα μια πολύ-πολική εξωτερική πολιτική. Ως αναπόσπαστο μέρος της Ευρώπης, η Ελλάδα πρέπει να δημιουργήσει στον Μεσανατολικό χάρτη σχέσεις πολιτιστικές ,οικολογικές και εμπορικές αλλά στην βάση των νέων τεχνολογιών και της πράσινης ανάπτυξης,  με όλους τους λαούς, σε μια στερεή διεθνιστική βάση – του μόνου αντίδοτου   της παγκοσμιοποίησης ,  της εθνικιστικής απομόνωσης και του θρησκευτικού φονταμενταλισμού.

Η Ελλάδα στον σύγχρονο κόσμο, και ιδιαίτερα στο Μεσανατολικό χάρτη, μπορεί και πρέπει να εξελιχτεί σαν κόμβος , που με αρχή  τον διεθνισμό στην άσκηση της  εξωτερικής πολιτικής  , να δείξει τον δρόμο στους Ευρωπαϊκούς λαούς, για μια άλλη ματιά  στον πολύπαθο χώρο της Μέσης Ανατολής. Μια ματιά, ειρήνης και συμφιλίωσης και νέων δυνατοτήτων  στον 21^ο αιώνα.

Σας καλούμε όλους στις 20 Οκτωβρίου, ώρα 7:30 μ.μ.,  στην Αίθουσα Εκδηλώσεων Ε.Η.Μ «Κ. Κατσάρης» (Παρασκευόπουλου 4, Ιωάννινα).

-Την συζήτηση θα πλαισιώσουν ως κεντρικοί ομιλητές:

* O Erik Edman, Εκπρόσωπος της Πολιτικής Γραμματείας του ΜέΡΑ25.

*O Λάμπρος Φλιτούρης, Επίκουρος Καθηγητής  Σύγχρονης Ιστορίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.

*Ο Ευάγγελος Πισσίας, Διδάκτωρ Διεθνών και Οικονομικών σχέσεων.

-Στην συζήτηση παρεμβαίνει :

     

*O Εσσάμ Αλαντάσι, ακτιβιστής μέλος του «Ένα καράβι για τη Γάζα».

       Θα ακολουθήσει ανοιχτή συζήτηση. 

ΜέΡΑ25 Ιωαννίνων.