Η μνήμη της Λουίζ Μισέλ μας θυμίζει την αναγκαιότητα της πάλης για την κοινωνική απελευθέρωση και δικαιοσύνη.

Του Ραφαήλ- Νικόλαου Μπελενιώτη(Μέλος Diem25-MεΡα25, Α.Ο. Ιωαννίνων 1). 

Η Λουίζ Μισέλ θα γεννηθεί σαν σήμερα 29 Μαΐου του 1830. Αν και ηγετική φυσιογνωμία του αναρχικού ελευθεριακού κινήματος της Γαλλίας και της Παρισινής Κομμούνας , αν και έχει δώσει το όνομα της σε έναν Γαλλικό σταθμό του Μετρό της Γαλλικής πρωτεύουσας, αν και υπερασπίστηκε με το σώμα και την καραμπίνα της την Παρισινή Κομμούνα του 1871 μέσα στα χαρακώματα μαζί με τους συντρόφους της και στο νεκροταφείο της Μονμάρτης στην διάρκεια της αιματηρής βδομάδας. Παρόλα αυτά είναι από τις λιγότερο αναγνωρισμένες φιγούρες, αντρικές ή γυναικείες, της επαναστατικής Γαλλίας.


Οι μαρτυρίες από συντρόφους της που έζησαν μαζί της την διάρκεια της κομούνας του Παρισιού, κάνουν λόγο για μια δυναμική γυναίκα επαναστάτρια, για μια δεινή ρήτορα που καταχειροκροτούνταν από πλήθη ανδρών και γυναικών. Για μια πραγματική αγωνίστρια που δεν έλειπε καθόλου τόσο από το θεωρητικό όσο και από το πρακτικό κομμάτι της αντίστασης και του αγώνα.


Το καθεστώς των Γαλλικών Βερσαλλιών θα την καταδικάσει έπειτα από την καταστολή της εξέγερσης της κομούνας σε εξορία από τα Γαλλικά εδάφη στην Ωκεανία, μαζί με πλήθος πολιτικών εξόριστων, σοσιαλιστών και αναρχικών. Κατά την εξορία της θα δώσει το είναι της να «δημιουργήσει» μια ανθρώπινη κοινότητα των εξόριστων. Άλλωστε ως γνωστόν και από τους δικούς μας εξόριστους αγωνιστές της εθνικής αντίστασης και του ΚΚΕ στην Μακρόνησο και την Γυάρο οι πολιτικοί εξόριστοι ανά την ιστορία δεν είχαν παρά την συντροφικότητα τους, ο ένας τον άλλον προκειμένου να επιβιώσουν. Θα εναρμονιστεί με την φύση, θα σηκώσει κεφάλια ακόμα και στους τοπικούς φύλακες, θα τους μπει για ακόμα μια φορά στο μάτι. Θα αναπτύξει επίσης σχέσεις με τον Πολ Λαφάργκ ηγετική φυσιογνωμία του σοσιαλιστικού κινήματος της Γαλλίας. Σε ένα γράμμα της στον Πολ, ακόμα εξόριστη, μεταξύ άλλων γράφει :


«Μη λυπάσαι για μένα, είμαι πιο ελεύθερη από πολλούς από εκείνους που περπατούν κάτω από τον ανοικτό ουρανό. Το πνεύμα τους είναι φυλακισμένο, είναι αλυσοδεμένοι από την ιδιοκτησία τους, από τα χρηματικά τους συμφέροντα, τις θλιβερές αναγκαιότητες της ζωής τους. Είναι τόσο απορροφημένοι, που δεν μπορούν να ζήσουν σαν ζωντανά, σκεπτόμενα όντα».


Η Λουίζ κατά την διάρκεια της εξορίας της ήρθε σε επαφή με τους ιθαγενείς Kanaks , τους οποίους διδάσκει γραφή και ανάγνωση, μελετάει και απολαμβάνει τον πολιτισμό τους και την αντίσταση τους ενάντια στην αποικιακή Γαλλία :

«Κατακλύζω τη μοναξιά μου με χιλιάδες μνήμες. Και τους αγαπημένους μου Κανάκ! Πόσο βάρβαροι είναι οι πολιτισμένοι! Έμαθα τη γλώσσα τους, τη μουσική τους, τα τραγούδια τους. Έζησα ανάμεσά τους και με αγάπησαν σαν να ανήκα στη φυλή τους. Ίδρυσα ένα σχολείο και σε ελάχιστο χρόνο είχα διδάξει αυτούς τους μικρούς άγριους να διαβάζουν και να μετρούν, αλλά πρέπει να πω ότι επινόησα μια ειδική μέθοδο για χρήση τους».


Μετά την επιστροφή της στην Γαλλία το 1880 θα γνωρίσει θριαμβευτική υποδοχή από τους Γάλλους συντρόφους και ομοϊδεάτες της. Θα οργώσει τις Γαλλικές πόλεις και την Γαλλική επαρχία και θα προφητεύσει το λαμπρό μέλλον της σοσιαλιστικής επανάστασης και του αναρχικού κόσμου. Πλέον είναι  μια αναγνωρισμένη από τον κόσμο, από τα κάτω, επαναστάτρια. Θα υπάρξει μέχρι τον θάνατο της πολυγραφότατη, θα ασχοληθεί με διάφορα λογοτεχνικά είδη, ποίηση, παιδικά παραμύθια, νουβέλες αλλά θα σημειώσει και έντονη πολιτική παραγωγική σκέψη. Οι πύρινοι λόγοι της για την «υπέροχη αυγή της απελευθέρωσης» και για τους βομβιστές αναρχικούς της εποχής της που «σκοτώνουν τέρατα για να ζήσει η ανθρωπότητα» θα μείνουν ανεξίτηλοι. Υπήρξε μια από τις πιο δυναμικές γυναίκες αγωνίστριες .


Σήμερα, που η αθλιότητα των μνημονίων, το σκοτάδι που ξερνάει η κρίση του συστήματος σε κάθε πτυχή της ζωής μας με την φτώχεια, τον φασισμό, τον ρατσισμό και παράλληλα με την πιο στυγνή καταστολή κάθε αντίδρασης και φωνής που πάει κόντρα στην νεοφιλελεύθερη δυστοπία των από πάνω, οφείλουμε να έχουμε στην μνήμη μας  αγωνίστριες όπως η Λουίζ Μισέλ, ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα ανθρώπου βράχου αμετακίνητου από τον σκοπό του ανεξαρτήτων των περιστάσεων.


Σήμερα, που οι πολιτικές διώξεις και η αυταρχικότητα των κυβερνώντων και του συστήματος έχει φτάσει σε τεράστια ύψη πανευρωπαϊκά, με χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτά του «τεχνοκρατικού» και «αθόρυβου» πραξικοπήματος στην Ιταλία από τον Πρόεδρο της Ιταλίας πριν λίγες μέρες, μια παραλλαγή του δικού μας 2015 «του σύντομου καλοκαιριού της αναρχίας» μας εδώ στην Ελλάδα, βλέπουμε πως οι κυβερνήσεις ανατρέπουν τους λαούς και όχι λαοί της κυβερνήσεις.. Με χαρακτηριστικό παράδειγμα το μένος της καταστολής  στην Γαλλία απέναντι στους χιλιάδες διαδηλωτές εργάτες και φοιτητές που διαμαρτύρονταν απέναντι στα νέα μέτρα του Μακρόν. Με όλα αυτά τα παραδείγματα και με την μνήμη της Λουίζ, καλό είναι να έχουμε στο μυαλό μας πόσο εύκολα η δημοκρατία «ξεχνάει» τον εαυτό της και απομακρύνεται από την έννοια που περιγράφει.


Η Λουίζ Μισέλ αυτή η γυναίκα - σύμβολο μας θυμίζει πως κομμάτι όλων των αγώνων του σήμερα για κοινωνική δικαιοσύνη πρέπει να είναι και ο αγώνας για την κοινωνική απελευθέρωση της γυναίκας. Οι γυναίκες με το βάθεμα της πολύπλευρης κρίσης των τελευταίων δέκα χρόνων έχουν επωμιστεί το βάρος του σπιτιού, τις «ελαστικές συνθήκες εργασίας» που έχουν γίνει εφιαλτικές για πολλές γυναίκες εργαζόμενες, αλλά και μια σειρά άλλων αιτημάτων για ζητήματα που πληγώνουν την γυναίκα του σήμερα στους χώρους εργασίας, στον σπίτι και στον δρόμο. Τα αιτήματα του φεμινιστικού κινήματος ζούνε μέσα στην ανάμνηση της Λουίζ από την Γαλλία, την Γερμανία ως και την Ελλάδα σε όλη την Ευρώπη και τον κόσμο. Ας τα φέρουμε ξανά στο προσκήνιο και στον δρόμο. 

*Το La Rebelle αποτελεί τη βιογραφική ταινία της Λουίζ Μισέλ, γυναίκας επαναστάτριας που συμμετείχε στην Παρισινή Κομμούνα.Βγήκε το 2009 και αναφέρεται στη ζωή της Λουίζ από τη στιγμή της καταδίκης της και της εξορίας της στην Ωκεανία ως την επιστροφή της στη διδασκαλία όταν έγινε η γενική αμνηστία. Επικεντρώνεται στη σχέση που αναπτύσσει με τους συντρόφους της στη διάρκεια του εγκλεισμού της και στη σχέση με τους ιθαγενείς και τη συμμετοχή της στην αντίστασή τους στην αποικιακή Γαλλία. Η μετάφραση και ο υποτιτλισμός έγινε από την Κατάληψη Σινιάλο τον Μάη του 2014, όπου και προβλήθηκε στο πλαίσιο των γενεθλίων για τα 4 χρόνια της κατάληψης. Μπορείτε να την δείτε παρακάτω απο το κανάλι "Μια Εποχή στην Κόλαση":

Πανηπειρωτικό συλλαλητήριο 1η Ιουνίου : Μαζικό ΟΧΙ στην καταστροφή του περιβάλλοντος!

                   Η ΕΞΟΡΥΞΗ ΦΕΡΝΕΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΟΠΙΣΘΟΔΡΟΜΗΣΗ.

                      ΤΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ .. ΒΡΩΜΑΕΙ ΜΠΑΡΟΥΤΙ.

Η ανθρωπότητα τον τελευταίο ενάμιση αιώνα καταστρέφει με λύσσα την δουλειά που έκαναν τα φυτά πριν από εκατομμύρια χρόνια, κατακαίει το πετρέλαιο, αυτό που αφελώς αποκαλεί απόθεμα ενέργειας, ενώ στην πραγματικότητα είναι απόθεμα τάξης! 

Προκαλεί με την ενέργεια της αυτή την παραγωγή χάους κι αταξίας με τέτοιο ρυθμό που η Φύση είναι αδύνατον να καθαρίσει όλη την κόπρο του Αυγείου, με τελικό αποτέλεσμα την διατάραξη της ισορροπίας του κλίματος της Γης, αυτής που επέτρεψε στο είδος μας να αναδυθεί στην κυριαρχία του πλανήτη!

 Πρόκειται για μια ξεκάθαρη αυτοχειρία! Κι ενώ ο άνθρωπος, μέσω της επιστήμης, αποφάσισε επιτέλους να μιμηθεί τα φυτά, να χρησιμοποιεί το φως του ήλιου και να δημιουργεί δομές από το χάος, ο αχαλίνωτος καπιταλισμός, τυφλός σαν το απόλυτο σκοτάδι, οδηγεί τα ανδρείκελα πολιτικούς, στην λήψη αποφάσεων, όπως η εξόρυξη του πετρελαίου και των υδρογονανθράκων, τις οποίες δεν είναι ικανοί να κατανοήσουν, αλλά ούτε έχουν και το δικαίωμα να πάρουν, μιας κι επηρεάζουν το ίδιο το μέλλον της ανθρωπότητας!

Σε περιόδους οικονομικών κρίσεων ,όπως αυτή που η Ελλάδα διανύει σήμερα, το περιβάλλον περνά σε δεύτερη μοίρα και ενίοτε εκχωρείται φθηνά, γιατί υπάρχουν πιεστικές ανάγκες για ρευστοποίηση του φυσικού πλούτου.
 
Κι όταν λείπει το χρήμα ,οι κυβερνήσεις το αναζητούν οπουδήποτε-και με οποιοδήποτε κόστος: κεφάλαια που προορίζονται για προγράμματα περιβαλλοντικής προστασίας καταλήγουν αλλού, περιβαλλοντικοί μηχανισμοί “χαλαρώνουν”, τα αναξιοποίητα κοιτάσματα ορυκτών πόρων φαντάζουν ξαφνικά σαν κότα με τα χρυσά αβγά κ η εφαρμοζόμενη μακροοικονομική πολιτική αρχίζει να αφήνει βαθύτερο αποτυπώματα στο περιβάλλον.

Το παραπάνω σκηνικό εξελίσσεται τώρα και στην Ήπειρο. Τα σχέδια της πολυεθνικής Rapsol, του Κ. Σταθάκη και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που σε πλήρη συνέχεια της μνημονιακής και νεοφιλελεύθερης τους κατρακύλας θυσιάζουν ολόκληρη την φυσική ομορφιά της Ηπείρου και την υγεία των κατοίκων , δεν θα ωφελήσουν σε καμία περίπτωση την τοπική κοινωνία. Οι μόνοι που θα ωφεληθούν από την βάρβαρη αυτή αφαίμαξη της Γης, θα είναι η πετρελαϊκή εταιρία και ο κόσμος των ασύδοτων επενδυτών και των πολυεθνικών όπου θα λάβει το μήνυμα: «Ύδωρ και Γη στους επενδυτές!».                                               
 Οι νέες θέσεις εργασίας είναι απλά μια παγίδα, μια σταθερά που έρχεται σε κάθε παρόμοια περίπτωση να θολώσει τα νερά. Η ίδια η Ε.Ε. και μια σειρά από χώρες που έχουν εγκαταλείψει ή αρχίζουν να εγκαταλείπουν τις εξορύξεις χαρακτηρίζουν «ξεπερασμένη» την ανάπτυξη αυτή που έρχεται να μας σώσει : Τονίζουν πως οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας είναι πλέον ένας μονόδρομος. Η συγκεκριμένη εταιρία έχει παρουσία σε 40 χώρες παγκοσμίως, κυρίως της Λατινικής Αμερικής με αρκετές καταγγελίες για περιβαλλοντικά εγκλήματα και ατυχήματα με διαρροές σε βάρος της.

Οργανώσεις όπως της Greenpeace και της WWF καταγγέλλουν πως περιοχές Natura , δηλαδή προστατευόμενες, έχουν παραχωρηθεί από το κράτος προς έρευνα για τον εντοπισμό υδρογονανθράκων. Η διαδικασία της έρευνας για τον εντοπισμό κοιτασμάτων είναι ιδιαίτερα επιβαρυντική και καταστροφική για το περιβάλλον, μέσω της μεθόδου εξόρυξης της υδραυλικής ρωγμάτωσης Fracking. Αξίζει να σημειωθεί ότι η συμφωνία για τις έρευνες και την εξόρυξη υδρογονανθράκων στην Ήπειρο δεν απαγορεύει το fracking ως εξορυκτική μέθοδο.

Οι επιπτώσεις όμως είναι τεράστιες στο περιβάλλον. Ως γνωστόν οι εταιρίες φεύγουν κάποια στιγμή από τον τόπο των επενδύσεων και αυτοί που μένουν είναι οι κάτοικοι. Η μόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα, η καταστροφή του εδάφους και του υπεδάφους κατά την διάρκεια τόσο των «ερευνών» όσο και κατά των εξορύξεων, η δυσωδία του πετρελαίου είναι μόνο λίγα ενδεικτικά των καταστροφών που θα «μείνουν» για τους κατοίκους και τα παιδιά τους.

Είναι πραγματικά αδιανόητο να συζητάει κανείς για εξορύξεις υδρογονανθράκων σε τόπους όπως η Ήπειρος και το Ιόνιο και μάλιστα σε πολύτιμες περιοχές όπως το Εθνικό πάρκο Βόρειας Πίνδου ,με τα θαυμάσια τοπία του και τον φυσικό πλούτο που διαθέτουν. Το αναπτυξιακό πρόγραμμα αυτών των περιοχών θα έπρεπε να στηριχθεί σ΄αυτά τα φυσικά πλεονεκτήματα κ όχι να κινδυνεύσει!

Όταν όλος ο πλανήτης βρίσκεται σε τροχιά απεξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα κ επείγουσας αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής, η επιλογή της Ελλάδας να στραφεί προς υδρογ/θρακες, είναι πολιτικά κοντόφθαλμη και υπονομεύει κάθε προσπάθεια αλλαγής πορείας προς καθαρή ενέργεια και πραγματική βιώσιμη ανάπτυξη.

Καλούμε τον εργαζόμενο λαό της Ηπείρου, τους ανέργους, την νεολαία να δώσουν ένα ηχηρό παρών στην πανηπειρωτική πορεία κατά των εξορύξεων υδρογονανθράκων στην Ήπειρο!

Καλούμε τους αγωνιστές από την Χαλκιδική στις σκουριές , αλληλέγγυους από όλη την Ελλάδα, κατοίκους που περιοχών που έχουν βιώσει παρόμοιες καταστροφές ή απειλείται από αυτές ο τόπος τους να πυκνώσουν τις γραμμές του αγώνα την 1η Ιούνιου στις 6μμ στην Περιφέρεια Ηπείρου.

Ας γίνει η 1η Ιούνιου ένα ορμητικό ποτάμι αγανάκτησης και οργής με αφετηρία τα Ιωάννινα που θα βάλει ένα τέλος στα σχέδια κυβέρνησης και πολυεθνικών που οραματίζονται κέρδη για τους «λίγους» μέσα από την καταστροφή που βιώνουν οι «πολλοί» .

Ας γίνει η αρχή για ένα νέο όραμα για μια Βιώσιμη Ελλάδα και Ευρώπη που ζει εντός των φυσικών ορίων του πλανήτη, ελαχιστοποιώντας τις οικολογικές συνέπειες των δραστηριοτήτων της και πασχίζοντας να διατηρήσει όσα περισσότερα ορυκτά καύσιμα γίνεται εντός της γης.

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΑΝΗΠΕΙΡΩΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΙΣ 1Η ΙΟΥΝΙΟΥ 6:00 μμ, ΠΕΡΙΦΕΡΙΑ ΗΠΕΙΡΟΥ.

ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΕΝΑ ΜΑΖΙΚΟ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ! 

Τουρισμός και κλιματική αλλαγή: Ένας τοξικός συνδυασμός.

Άρης Τελώνης

Τετ 16. 05.2018 

Η αλλαγή του κλίματος είναι ένα πολύπλευρο πρόβλημα. Η ρίζα του δεν βρίσκεται μόνο στις συμπεριφορά μας προς το περιβάλλον σαν σκουπιδοτοπο, αλλά και στην αδιαφορία των υλικών συμφερόντων, στις ρηχές δημόσιες επιστημονικές συζητήσεις και στην κακή κατανομή των πόρων. Είναι πολύπλοκο σε όλο τον κόσμο. 

Ωστόσο, ένας βασικός μοχλός των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα - που προηγουμένως παραβλέπουμε - είναι κάτι που μπορούμε να ελέγξουμε: τον τουριστικό κλάδο. Οι επιστήμονες προσπαθούν να ποσοτικοποιήσουν την επίδραση του τουρισμού εδώ και δεκαετίες. 

Μια πρόσφατη μελέτη δείχνει ότι οι προηγούμενοι υπολογισμοί μας εξέταζαν μόνο ένα μέρος του προβλήματος. 

Στην πραγματικότητα, με την ανάλυση της επίδρασης του τουρισμού σε μια πιο ολιστική προσέγγιση, προκύπτουν ορισμένα ανησυχητικά αποτελέσματα: μεταξύ του 2009 και του 2013 ο τουρισμός και οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα που σχετίζονται με τον τουρισμό αυξήθηκαν κατά 20%. Αυτός ο αριθμός αυξάνει σημαντικά τη συμβολή του τουρισμού στις παγκόσμιες εκπομπές άνθρακα. 

Φυσικά, η καταπολέμηση των εκπομπών που σχετίζονται με τον τουρισμό δεν αρκεί. Ο πλανήτης μας αντιμετωπίζει πολλαπλές κρίσεις και πρέπει να τις αντιμετωπίσουμε ταυτόχρονα. Έχουμε ήδη σημειώσει ότι ο αγώνας για τη φτώχεια και την αλλαγή του κλίματος δεν πρέπει να είναι ανεξάρτητος. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο σχεδιάζουμε τις πολιτικές μας συλλογικά και ολιστικά. 

Θεωρούμε την αποκατάσταση της δημοκρατίας σε συνδυασμό με υγιείς οικονομικές πολιτικές και μεγάλες επενδύσεις σε πράσινες τεχνολογίες. Ελάτε μαζί μας εδώ και συμβάλλετε στην κοινή πάλη μας.

Η Ήπειρος απειλείται με περιβαλλοντική καταστροφή.

Σε περιόδους οικονομικών κρίσεων,όπως αυτή που η Ελλάδα διανύει σήμερα, το περιβάλλον περνά σε δεύτερη μοίρα, ενίοτε κ εκχωρείται φθηνά, γιατί υπάρχουν πιο πιεστικές ανάγκες σε ρευστότητα. 

Κι όταν λείπει το χρήμα ,οι κυβερνήσεις το αναζητούν οπουδήποτε-και με οποιοδήποτε κόστος: κεφάλαια που προορίζονται για προγράμματα περιβαλλοντικής προστασίας καταλήγουν αλλού,περιβαλλοντικοί μηχανισμοί “χαλαρώνουν”.τα αναξιοποίητα κοιτάσματα ορυκτών πόρων φαντάζουν ξαφνικά σαν κότα με τα χρυσά αβγά κ η εφαρμοζόμενη μακροοικονο- μική πολιτική αρχίζει να αφήνει βαθύτερο αποτυπώματα στο περιβάλλον.

Είναι πραγματικά αδιανόητο να συζητάει κανείς για εξορύξεις υδρογονανθράκων σε τόπους όπως η Ήπειρος κ το Ιόνιο κ μάλιστα σε πολύτιμες περιοχές όπως το Εθνικό πάρκο Βόρειας Πίνδου ,με τα θαυμάσια τοπία του κ τον φυσικό πλούτο που διαθέτουν.Το αναπτυξιακό πρόγραμμα αυτών των περιοχών θα έπρεπε να στηριχθεί σ΄αυτά τα φυσικά πλεονεκτήματα κ όχι να κινδυνεύσει!

Όταν όλος ο πλανήτης βρίσκεται σε τροχιά απεξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα κ επείγουσας αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής, η επιλογή της Ελλάδας να στραφεί προς υδρογ/θρακες,είναι πολιτικά κοντόφθαλμη κ υπονομεύει κάθε προσπάθεια αλλαγής πορείας προς καθαρή ενέργεια κ πραγματική βιώσιμη ανάπτυξη.

Mια απάντηση στην Iskra, για τα γαρύφαλλα και τον Γ. Βαρουφάκη.

(Προσωπική άποψη) 

   Toυ Ραφαήλ Μπελενιώτη. 

     Έχοντας ξεσπαθώσει κυριολεκτικά κατά του Γιάνη Βαρουφάκη, κατά του πανευρωπαϊκού κινήματος για τον εκδημοκρατισμό της Ευρώπης DIEM25 , και τον εκλογικό βραχίωνα του κινήματος στην Ελλάδα, το ΜεΡα25 , με μια σωρεία άρθρων, χλευαστικών, επιθετικών και φτωχών από ουσιαστική πολιτική κριτική , η ιστοσελίδα του Αριστερού Ρεύματος της Λαϊκής
 Ενότητας Ίσκρα, συνεχίζει στην ίδια γραμμή την «σταυροφορία» της. 

Μάλλον εκεί στο Αριστερό Ρεύμα έχουν βρει τον ταξικό εχθρό τους, και αυτός είναι ο Γιάνης και το ΜεΡα25- δεν εξηγείται αλλιώς αυτή η «εμμονή», αρχής γενομένη από την ίδρυση του Μερα25. Εκτός και αν πάλι, όπως διάφορα κομμάτια της αριστεράς έτσι και αυτοί εκλαμβάνονται κάθε «κίνηση» εξ αριστερών τους ως απειλή.. Σε αυτό το μήκος κύματος κινείται και το άρθρο του Κ.Τ. «Ο Βαρουφάκης και τα κόκκινα γαρύφαλλα».

Αυτήν την φορά όμως, αυτή η συνηθισμένη «κριτική» τους, πέραν του ότι επαναλαμβάνει τα ίδια και τα ίδια, που προσάπτει συνεχώς ατομικές ευθύνες στον Γιάνη Βαρουφάκη ως Υπουργό οικονομικών την περίοδο διαπραγμάτευσης του ΣΥΡΙΖΑ με την Τρόικα θέλοντας κατά αυτόν τον τρόπο να «στιγματίσει» όλον τον πολιτικό χώρο του ΜέΡα25 που γεννήθηκε μέσα στα πλαίσια ενός πανευρωπαϊκού κινήματος αντίστασης απέναντι στην πολιτική της Ε.Ε. και τους θεσμούς της, πέραν του ότι «ξεχνάει» τις αρνητικές αντικειμενικές συνθήκες που επικρατούσαν τότε (κατά την περίοδο διαπραγμάτευσης) και πως ούτε το Αριστερό Ρεύμα μπορούσε όπως φάνηκε να «υπερβεί» και να νικήσει, πέραν του ότι διαφαίνεται για ακόμα μια φορά πως απουσιάζει πλήρως η σκέψη και η έννοια του διεθνισμού, πέραν όλον αυτών, ο συγγραφέας του άρθρου πιάνεται για την καθ άμβωνα κριτική του από την Εργατική Πρωτομαγιά και τα γαρύφαλλα που φορούσαν και κρατούσαν στην διαδήλωση τα μέλη του ΜέΡα25 και ο ίδιος ο Γιάνης που παρίσταντο στην πορεία της Αθήνας.

Μάλιστα «έχει πλάκα» και δημιουργεί γέλια η εικόνα των κόκκινων γαριφάλων εκεί στο Αριστερό Ρεύμα. Με την πολύ καλή τους μνήμη τα στελέχη του Α.Ρ. αδυνατούν να ξεχάσουν πως ο Βαρουφάκης ενώ διαπραγματευόταν ο ΣΥΡΙΖΑ «παγίδευσε την κυβέρνηση υπογράφοντας προσωπικά την γνωστή κατάπτυστη συμφωνία με την τρόικα, της 20ηςΦλεβάρη. Αυτή η απολύτως αντικοινωνική συμφωνία υπήρξε το πρόπλασμα του τρίτου μνημονίου..».

Τους διαφεύγει όμως το γεγονός πως ο Βαρουφάκης υπέγραψε την συμφωνία της 20ης Φλεβάρη καθώς η κυβέρνηση είχε βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο και πως αν δεν προχωρούσαν στην κατάπτυστη αυτή συμφωνία που πρότειναν στον Eurogroup (έπειτα από σκληρή διαπραγμάτευση με τρία Eurogroup) , θα έκλειναν οι τράπεζες, θα δημιουργούνταν τεράστια ασφυξία και αστάθεια πολιτική για την κυβέρνηση που ακόμα διαπραγματευόταν και πάλευε για το χρέος.
Ξεχνάνε πως η διαπραγμάτευση την οποία έκανε τότε η κυβέρνηση, σήμαινε ταυτόχρονα αμοιβαίες κινήσεις συμβιβασμού αλλά και ταυτόχρονα ικανότητα άρθρωσης του «όχι» και την ρήξη, εφόσον αυτό που προτεινόταν δεν ήταν σύμφωνο με την λαϊκή θέληση και κατ επέκταση με την λαϊκή εντολή που είχε η κυβέρνηση.
 Ξεχνάνε πως οι αντικειμενικές συνθήκες ήταν αρνητικές για την Αθήνα, καθώς ο
εγκλωβισμός στις ασφυκτικές προθεσμίες για την εύρεση συμφωνίας (28ης Φεβρουαρίου) οι οποίες ήταν συμφωνημένες από την προηγούμενη κυβέρνηση με τους θεσμούς, με μοναδικό στόχο την ασφυξία και τον εγκλωβισμό, αυτή η προσπάθεια με την συμφωνία τη 20ης Φλεβάρη, απέτυχε, αποδικνήωντας πως μπορούσαν να συνδυάσουν τον σεβασμό για τους κανόνες καθώς υπήρχε ένα πρόγραμμα που έτρεχε, με τον σεβασμό για την δημοκρατία.
Ξεχνάνε πως με την συμφωνία της 20ης Φλεβάρη απετράπησαν για εκείνο το διάστημα νέα υφεσιακά μέτρα, πως αναιρέθηκαν οι μειώσεις των συντάξεων και οι αυξήσεις στον ΦΠΑ στα νησιά, μέτρα στα οποία είχε δεσμευθεί η προηγούμενη κυβέρνηση. Τέλος, δεν θυμούνται μάλλον ούτε ότι αναιρέθηκε η δέσμευση για το ασφυκτικό πρωτογενές πλεόνασμα ύψους 3% όταν την προηγούμενη χρονιά είχε αγγίξει μόλις το 1%. Μάλλον αυτά είναι λεπτομέρειες.

Από την άλλη ήταν ο ίδιος ο Παναγιώτης Λαφαζάνης ο οποίος με δήλωση του στις 15 Ιουλίου 2015, στήριξε την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, η οποία ψήφιζε όλα τα μνημονιακά μέτρα. Ο Γ. Βαρουφάκης είχε παραιτηθεί στις 6 Ιουλίου 2015. Όπως έλεγε και ο Σεφέρης «η μνήμη όπου και αν την αγγίξεις πονεί..»

Είναι γνωστή η ακραιφνής συκοφάντηση του Γ. Βαρουφάκη από τους ιμάντες τους κατεστημένου, εξωτερικού και εσωτερικού, όμως καθόλου από μια αριστερή δύναμη. Το «άλλα έλεγε το πρωί, άλλα το μεσημέρι και άλλα το βράδυ, ενώ υπήρξε και ο σφοδρότερος πολέμιος μιας ενδεχόμενης εξόδου της χώρας από την ευρωζώνη», μάλλον πρόκειται για αυτό που ο Αριστοτέλης ονόμαζε «κοινούς τόπους» , με τα οποία επιχειρηματολογούμε αλλά περί των οποίων δεν επιχειρηματολογούμε. Δεν εξηγείται διαφορετικά το ότι επαναλαμβάνουν ακριβώς την ίδια φράση σε προηγούμενο άρθρο τους, στο οποίο προσπαθούσαν να συντάξουν μια κάποια αξιοπρεπή κριτική.

Και δεν εξηγείται διαφορετικά η αντίφαση: Από την μια όλο μα όλο το μιντιακό κατεστημένο να σε κατηγορεί από το πρωί μέχρι το βράδυ ως δραχμιστή και δραχμολάγνο και μια αριστερά να σε κατηγορεί ταυτόχρονα ως ευρωλάγνο και ευρωπαϊστή. Αποφασίστε!

Όσον αφορά το σχήμα "Ευρωπαιστής" Βαρουφάκης και "Αντιευρωπαιστής" Λαφαζάνης, και τα "πλακάκια" με τους θεσμούς για να μην πάρει ο Π. Λαφαζάνης υπουργείο, το είχε απαντήσει και ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας, για το τι τον...ώθησε στο να δώσει υπουργικό θώκο στον Λαφαζάνη.           
Την περίοδο διαπραγμάτευσης, η κυβέρνηση δεν είχε καθαρή εντολή εξόδου από την Ευρώπη και επιστροφής στην δραχμή, ούτε το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ προδιέγραφε μια τέτοια κατεύθυνση.  Η Ελλάδα δεν θα έπρεπε να είχε εισέλθει στην Ευρωζώνη. Όμως μια άτακτη φυγή, με τους προγραμματισμούς της περιόδου του 2015 και όπως το ονειρευόταν, μάλλον, το Αριστερό Ρεύμα θα ήταν καταστροφική. Όσον αφορά, την εξέταση του ενδεχομένου αυτού, από την κυβέρνηση αλλά και το ΥΠΟΙΚ τότε, αρκεί να ανακαλέσουμε την τρομό-υστερία που έσπερναν τα τρομολαγνικά ΜΜΕ για το παράλληλο σύστημα πληρωμών και το plan B..

Πέραν της μπακαλίστικης κριτικής που αδυνατεί να παράγει μέσα της και μια πολιτική σκέψη και αντιπρόταση, η στοχοποίηση και διακωμώδηση της παρουσίας του ΜεΡα25 στην πρωτομαγιά είναι ανάρμοστη, το ελάχιστο. Νέοι και νέες, φοιτητές και φοιτήτριες, εργαζόμενοι και εργαζόμενες μέλη του ΜέΡα διαδήλωσαν δείχνοντας ανυπακοή στο ζοφερό μέλλον που τους ετοιμάζουν και το Αριστερό Ρεύμα αποφάσισε να κριτικάρει… τα γαρύφαλλα του Γ. Βαρουφάκη.

Καταρχήν, συναγωνιστές και συναγωνίστριες, τα γαρύφαλλα στο πέτο, είναι τιμή και παράδοση του εργατικού κινήματος. Τιμή γιατί στεκόμαστε στο ύψος των καιρών στα πλαίσια της παράδοσης αγώνων της εργατικής τάξης, στους οποίους έδωσε την ζωή της, το αίμα της, τα νιάτα της, παλεύοντας για τον τερματισμό της χρεοδουλοπαροικίας και των πολιτικών της Ε.Ε.

Ο συγγραφέας του άρθρου, μάλλον, ιεράρχησε ως μέγιστη πολιτική του ευθύνη και καθήκον , την τοποθέτηση του αυτήν μέσω του άρθρου του. Του εύχομαι, να δυνάμωσε πραγματικά με αυτόν τον τρόπο το κίνημα. Παρέα με την Καθημερινή και το Protagon.gr.

Όπως και να έχει είναι τιμή μας που μπορούμε και φοράμε τα γαρύφαλλα στο πέτο καθώς ως Ευρωπαίοι διεθνιστές προτάξαμε την ενότητα των ευρωπαίων  εργαζομένων, την ταξική ένωση και τη δημιουργία μιας νέας εργατικής διεθνούς ως την μόνη λύση αντίστασης. (ανακοίνωση)

Είναι τιμή μας που φοράμε τα γαρύφαλλα στο πέτο μας γιατί είμαστε το κομμάτι της αριστεράς που σήκωσε και σηκώνει στους ώμους του, τον αναγκαίο διεθνισμό στην πάλη των λαών, και σήμερα στην πρωτομαγιά διαδήλωσε στην Ελλάδα, στην Γαλλία, στο Βέλγιο, στην Ισπανία, στην Πορτογαλία, ως αναπόσπαστο κίνημα, ως ένα κύμα που θα συμπαρασύρει μαζί του, όλο το σάπιο κατεστημένο της Ε.Ε. και της χώρα μας, οικοδομώντας μια Ευρώπη για τους λαούς, της ανθρωπιάς και της δημοκρατίας. Όλο αυτό περνάει μέσα από τους καθημερινούς αγώνες του σήμερα και του αύριο. Και σε αυτούς τους αγώνες δεν περισσεύει κανείς. Ο κατακερματισμός της αριστεράς, ωφελεί μόνο τις δυνάμεις αυτές του κατεστημένου.

ΥΓ για το άρθρο της iskra πατήστε εδώ

Ραφαήλ Μπελενιώτης.
Μέλος Diem25 Α.Ο. Ιωαννίνων1- μέλος ΜεΡα25.