Η δίκη του Julian Assange αποτελεί μέρος μιας αυξανόμενης καταπάτησης δημοκρατίας

Του Daniel Engelke | 16/09/2020

https://diem25.org/julian-assanges-trial-part-increasing-encroachment-democracy/

#FreeAssange#Assange#Democracy#Don’tExtraditeAssange #JulianAssange#Justice#Trial#Whistleblowers

Η δίκη εναντίον της ελευθερίας του τύπου συνεχίζεται.

Η δίκη στο Ηνωμένο Βασίλειο που έχει σκοπό να εκδώσει τον ιδρυτή του Wikileaks Julian Assange στις Ηνωμένες Πολιτείες αναβλήθηκε την περασμένη εβδομάδα εξαιτίας ενός μέλους της εισαγγελίας (που εκπροσωπεί την κυβέρνηση των ΗΠΑ) που φέρεται να παρουσιάζει συμπτώματα COVID-19.

Ενώ η δίκη εναντίον του Assange συνεχίστηκε τη Δευτέρα, επιπλοκές – συμπεριλαμβανομένης της πρόσβασης του Τύπου – συνέχισαν να εμποδίζουν  εκείνους που παρέχουν ενημέρωση για τη δίκη σχετικά με την τύχη του ιδρυτή του Wikileaks και της ελευθερίας του Τύπου. 

Το DiEM25 παρέχει μια συλλογή των κατηγοριών εναντίον του Assange, ενημέρωση από τη δίκη και γιατί οι υποστηρικτές της ελευθερίας του Τύπου δεν πρέπει να αφήσουν τον κατά των μαρτύρων δημοσίου συμφέροντος να συνεχιστεί.

Η υπόθεση έκδοσης εναντίον του Julian Assange: μια επισκόπηση.

Ο Julian Assange συνελήφθη το 2019 όταν η αστυνομία  Λονδίνου απομάκρυνε τον ιδρυτή του Wikileaks από την πρεσβεία του Εκουαδόρ – η πρώτη φορά στην ιστορία που μια κυβέρνηση επέτρεψε σε  υπηρεσία επιβολής του νόμου ξένης χώρας να εισέλθει στην κυρίαρχη επικράτειά της της  και να συλλάβει έναν από τους πολίτες της.

Ο Assange έλαβε άσυλο από το Εκουαδόρ το 2012, όταν ο τότε πρόεδρος του Εκουαδόρ Ραφαέλ Κορέα πίστευε ότι ο ιδρυτής του Wikileaks αντιμετώπιζε «πολιτική δίωξη και προοπτική μη δίκαιης  δίκης» στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Μετά τη σύλληψή του, ο Ασάνζ φυλακίστηκε στη φυλακή Belmarsh του Ηνωμένου Βασιλείου, το επωνομαζόμενο «Γκουαντάναμο της Βρετανίας».

Η αρχική αγωγή των ΗΠΑ εναντίον του Assange κατηγόρησε τον ιδρυτή του WikiLeaks ότι «συνωμότησε» με την Chelsea Manning (τότε Bradley) το 2010 για την«εισβολή» (hacking) σε έναν κυβερνητικό υπολογιστή. Οι κατηγορίες των ΗΠΑ αυξήθηκαν τον Μάιο του 2019 σε 18 (από 2) βάσει του Νόμου περί Κατασκοπείας , ο οποίος κατηγορεί τον Assange ως εκδότη απόρρητων διαβαθμισμένων κυβερνητικών εγγράφων.

Οι κατηγορίες βάσει του Νόμου περί Κατασκοπείας αποδεικνύονται οι πιο επικίνδυνες για την ελευθερία του Τύπου, καθώς ποινικοποιούν αυτό που κάνουν οι περισσότεροι δημοσιογράφοι καθημερινά: δημοσιεύουν  υλικό που διέρρευσε από πηγές. Για το λόγο αυτό, η κυβέρνηση Ομπάμα αρνήθηκε να κατηγορήσει τον Assange, παρόλο που απηύθυνε κατηγορίες σε περισσότερους μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος βάσει του νόμου περί κατασκοπείας από όλους τους προκατόχους της μαζί.

Αν εκδοθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες και καταδικαστεί για όλες τις κατηγορίες, ο Assange αντιμετωπίζει ποινή φυλάκισης έως 175 έτη.

Ενημέρωση σχετικά με τη δική στο Old Bailey.

Καθώς η εκδίκαση της έκδοσης στο Old Bailey του Λονδίνου συνεχίστηκε μέσω βιντεοδιάσκεψης τη Δευτέρα,  προβλήματα συνδεσιμότητας ταλαιπώρησαν και πάλι εκείνους που καλύπτουν την ακρόαση.

Η δημοσιογράφος Stefania Maurizi ανέφερε «απαίσια» ποιότητα ήχου κατά την ακρόαση του μάρτυρα Αμερικανού δικηγόρου Eric Lewis, ο οποίος μίλησε εκ μέρους του Assange. Η Maurizi παρατήρησε ότι ακόμη και η δικαστής Vanessa Baraitser «είχε πρόβλημα» ακρόασης του μάρτυρα του Assange, Lewis. Ο δημοσιογράφος Tristan Kirk επιβεβαίωσε την Maurizi, κοινοποιώντας ότι ο Lewis πέρασε δέκα λεπτά ρωτώντας αν η Baraitser μπορούσε να τον «ακούσει», ακόμη και «χειρονομώντας» για να επιβεβαιώσει την προσοχή του δικαστή.

Στις ΜΚΟ, συμπεριλαμβανομένης της Διεθνούς Αμνηστίας, αρνούνται συνεχώς την πρόσβαση σε  σύνδεσμο τηλεπαρακολούθησης της δίκης.

Η σύνδεση του Assange με τον έξω κόσμο δεν περιορίστηκε μόνο σε τεχνολογικά προβλήματα. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο ιδρυτής του Wikileaks δεν μπόρεσε να αποκτήσει πρόσβαση στους δικηγόρους του για «έξι μήνες». Τα αιτήματα από την υπεράσπιση για καθυστέρηση της δίκης – προκειμένου να προετοιμαστούν για νέες κατηγορίες από τις ΗΠΑ που οδήγησαν στην «επανασύλληψη» του Assange την περασμένη εβδομάδα – απορρίφθηκαν από τη δικαστή Vanessa Baraitser.

Η ακρόαση της Δευτέρας ολοκληρώθηκε όταν τεχνικά ζητήματα εμπόδισαν το δικαστήριο να αποκαταστήσει τη σύνδεσή με τον Lewis. Όταν το δικαστήριο συνεχίστηκε την Τρίτη, ο Αμερικανός δικηγόρος  Τόμας Ντάρκιν, μιλώντας εκ μέρους του Assange, αναφέρθηκε στην «δρακόντεια» καταδίκη που απειλεί τον ιδρυτή του Wikileaks και στην προοπτική μιας άδικης δίκης στις Ηνωμένες Πολιτείες.

 “Kαφκική” είναι ο τρόπος με τον οποίο ο πληροφοριοδότης Edward Snowden χαρακτήρισε την υπόθεση μέχρι στιγμής.

Πώς να κάνετε τους μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος να σωπάσουν

Όπως αποφάνθηκαν ο καθηγητής Noam Chomsky και η μυθιστοριογράφος Alice Walker, η υπόθεση Assange έχει να κάνει περισσότερο με την προσωπικότητα του ιδρυτή του Wikileaks πάρα με το τι έχει αποκαλύψει η οργάνωση μαρτύρων δημοσίου συμφέροντος  – τα  κυβερνητικά παραπτώματα. Ο δικηγόρος του Assange, Antoine Vey, ανέφερε ότι δεν πρόκειται πλέον για νομική υπόθεση, αλλά για πολιτική υπόθεση – και στο επίκεντρο της δίκης βρίσκεται μια συζήτηση σχετικά με την ύπαρξη του ίδιου του κράτους δικαίου.

Αυτό φαίνεται αναμφισβήτητα πραγματικό, καθώς μια μακρόχρονη εκστρατεία δυσφήμισης εναντίον του Ασάνζ, όπως η ιστορία ότι άπλωσε τα κόπρανά του στον τοίχο της πρεσβείας του Εκουαδόρ, οδήγησε τη δεξιά και την αριστερά εναντίον του ιδρυτή του Wikileaks και απέκρυψε λεπτομέρειες της δίκης.

Η Δεξιά μισεί τον Assange από τότε που τα Wikileaks αποκάλυψαν εγκλήματα πολέμου στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, δυσφημίζοντας ακόμα περισσότερο τον Πόλεμο κατά της Τρομοκρατίας με επικεφαλής τον Ρεπουμπλικάνο πρόεδρο Τζορτζ Μπους. Κάποιοι ζήτησαν ακόμη και την εκτέλεση του, συμπεριλαμβανομένου του Ντόναλντ Τραμπ. Ο Assange έγινε ανεπιθύμητος στην αριστερά λόγω εκείνων που πιστεύουν ότι το Wikileaks ώθησε τον Donald Trump στον Λευκό Οίκο. Η ειρωνεία είναι ότι, για την Αριστερά και για εκείνους της Δεξιάς που μισούν τη διοίκηση του Τραμπ,  η καταδίκη του Assange από δικαστήριο των ΗΠΑ απειλεί την ελευθερία του Τύπου που έχει ενθαρρύνει μια τέτοια διαφωνία από τις εκλογές του 2016.

Ακόμη και για εκείνους που μπορεί να μη συμπαθούν τον Assange, η ίδια η υπόθεση θα έπρεπε να προκαλεί ανησυχία. Παράλληλα με την αδυναμία πρόσβασης στους δικηγόρους του, ο Assange κατασκοπεύτηκε επανειλημμένα στην πρεσβεία του Εκουαδόρ κατά τη διάρκεια συναντήσεων με δικηγόρους, ένα σχέδιο που διεξήχθη  από τον μεγάλο χορηγό του Τραμπ, Σέλντον Άντελσον.

Υπάρχει επίσης η σωματική και η ψυχική πίεση που ασκείται στον Assange, που από τον ΟΗΕ και μια ομάδα γιατρών του Lancet περιγράφεται ως βασανιστήρια, πράγμα που καθιστά σαφή την πρόθεση της προσφυγής των ΗΠΑ: την αποθάρρυνση των μελλοντικών μαρτύρων δημοσίου συμφέροντος κατά της διαφθοράς.

Στο DiEM25, δεν βλέπουμε τον αγώνα του Julian ως έναν ατομικό αγώνα.

Αντιθέτως, υπερασπιζόμαστε ένα κίνημα που είναι υπέρ των μαρτύρων δημοσίου συμφέροντος, υπέρ της διαφάνειας και κατά της μυστικότητας. Είτε πρόκειται για την Αυστραλία, όπου οι μαρτύρων δημοσίου συμφέροντος διώκονται σε κλειστές δίκες, είτε για την Τουρκία όπου οι εισαγγελείς αντιμετωπίζονται με αντιτρομοκρατική νομοθεσία, οφείλουμε να υποστηρίξουμε εκείνους που έχουν το θάρρος να μιλήσουν ανοιχτά.

Πρόταση δράσης για την υποστήριξη του συμβόλου της Ελευθερίας του Λόγου, Τζούλιαν Ασάνζ

Η εικόνα του Τζούλιαν Ασάνζ στην τελευταία του εμφάνιση ενώπιον της Βρετανικής Δικαιοσύνης είναι τρομακτική. Δυσκολεύτηκε να θυμηθεί ακόμη και την ημερομηνία γέννησης του όταν του ζητήθηκε.

Πρέπει να απελευθερωθεί αμέσως από τις φυλακές Belmarsh. Η απόφαση να μην αποφυλακιστεί μέχρι την εκδίκαση του αιτήματος έκδοσής του εκ μέρους των ΗΠΑ, επειδή έχει ''τάση απόδρασης'' , είναι απαράδεκτη. Παρομοιάζουν την αναζήτηση ασύλου του ιδρυτή του WikiLeaks προς την Πρεσβεία του Εκουαδόρ ως παράνομη ενέργεια απόδρασης. Τον χαρακτηρίζουν «δραπέτη» και συνεχίζουν να καταστρέφουν τη σωματική και ψυχική τους υγεία στη φυλακή.

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει αναλάβει το θέμα του Ασάνζ στο πλαίσιο της θεματολογίας "Υπεράσπιση της ελευθερίας του λόγου". Αλλά όχι όσο δυναμικά απαιτεί η υπόθεσή του. 

Είναι ανησυχητικό το γεγονός ότι ενώ ο Τζούλιαν Ασάνζ δολοφονείται, πνευματικά και σωματικά, μπροστά στα μάτια μας, εμείς - το DiEM25 δεν αντιδρούμε ανάλογα.

Το DiEM25 πρέπει να αναπτύξει δράσεις που να αντιστοιχούν στη σοβαρότητα του εγκλήματος που  διαπράττεται σε βάρος του Τζούλιαν Ασάνζ. Η διεφθαρμένη  '' δικαιοσύνη ''  που εφαρμόζεται στον Ασάνζ είναι υπό τον έλεγχο τόσο του Ηνωμένου Βασιλείου όσο και των ΗΠΑ. Αυτή η εγκληματική πράξη καθιστά αυτά τα δύο  καθεστώτα εγκληματικά και παράνομα.

Είναι πλέον απαραίτητο το DiEM25 :

Για όσο καιρό ο Τζούλιαν Ασάνζ δεν έχει δίκαιη δίκη - το DiEM25 και όλοι οι εκλογικοί βραχίωνες ή τα κινήματα που συμμετέχουν ή βρίσκονται στο πεδίο δράσης του DiEM25, να δηλώσουν δημοσίως ότι θα κάνουν ό,τι είναι δυνατόν για να ασκηθεί πίεση και κυρώσεις εναντίον του Ηνωμένου Βασιλείου και των ΗΠΑ.

Όσο σθεναρά υποστηρίζουμε τον Τζούλιαν Άσανζ και την ελευθερία έκφρασης, εξίσου επίμονα  πρέπει να πιέσουμε και να αγωνιστούμε για κυρώσεις εναντίον αυτών των αδίστακτων κυβερνήσεων.

Μπορούμε να ξεκινήσουμε με μια προγραμματική διακήρυξη του DiEM25 και να απαιτήσουμε στο όνομα του κινήματος: οικονομικές κυρώσεις,  επισήμανση των ΜΜΕ που προωθούν τη Βρετανική και την Αμερικανική προπαγάνδα, αποκλεισμό σε όλα τα πολιτιστικά και καλλιτεχνικά προϊόντα της Αγγλίας και των ΗΠΑ(ειδικά στις κινηματογραφικές παραγωγές) και να απευθύνουμε κάλεσμα σε Βρετανούς και Αμερικάνους καλλιτέχνες να κυρήξουν αλληλεγγύη σε αυτή τη διαμαρτυρία.

Μπορούμε επίσης να αρχίσουμε να αποκλείουμε ταυτόχρονα την παρουσία  των Ηνωμένων Πολιτειών στις χώρες μας (όπως το Βρετανικό Συμβούλιο), να διαμορφώσουμε ένα συμβολικό μήνυμα  υποστήριξης στον Ασάνζ, να το τυπώσουμε και να το δημοσιεύσουμε ταυτόχρονα σε ολόκληρη την Ευρώπη και επίσης να το τοποθετήσουμε πάνω σε διαφημίσεις Βρετανικών και Αμερικανικών Προϊόντων(ταινιών κυρίως) ( π.χ. ένα ματωμένο χέρι πάνω σε λευκό ομοίωμα του προσώπου του Ασάνζ)

Το ΜέΡΑ25 μπορεί, αμέσα και δημόσια, να απευθύνει κάλεσμα στο ελληνικό κοινοβούλιο για διεθνή υποστήριξη του Ασάνζ και κυρώσεις κατά του Ηνωμένου Βασιλείου και των ΗΠΑ για τις σοβαρές παραβιάσεις των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

H ΑΠΟΞΗΛΩΣΗ ΤΟΥ WIKILEAKS

Suzie Dawson


ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ - Βακολίδης Νίκος, συντονιστής DiEM25Ioannina 1DSC

ΠΗΓΗ

Η μεγάλη εικόνα
Με εκατομμύρια λέξεις να έχουν γραφτεί για τον Τζούλιαν Άσανζ, το WikiLeaks και τους συνεργάτες του να στροβιλίζονται γύρω μας καθημερινά, είναι εύκολο να δούμε το δέντρο και όχι το δάσος.
Το πρώτο σημείο εκκίνησης για όσους υπερασπίζονται τον πιο εκτεθειμένο σε κίνδυνο εκδοτικό οργανισμό στον κόσμο και το προσωπικό του ήταν η αντιμετώπιση των ατομικών αφηγημάτων των καταπιεστών του. Να εστιάσουμε στη Σουηδία, ή στον Ισημερινό ή στο Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ, στις Μεγάλες Δικαστικές Επιτροπές ή στο Ηνωμένο Βασίλειο και στην απομυθοποίηση των αφηγημάτων τους είναι ένα απαραίτητο έργο. Αλλά πρέπει να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα: Χρόνια έντονης υποστήριξης του επιχειρήματος ότι όλες οι ποικίλες πτυχές των προαναφερθέντων είναι διαπλεκόμενες – σε πολλές από τις οποίες έχω εμπλακεί η ίδια – δεν έφεραν τη νίκη. Δεν είμαστε καλύτεροι, ή ισχυρότεροι από αυτό. Τα πράγματα φεύγουν από τον έλεγχο και φεύγουν γρήγορα.
Μετά από μια δεκαετία σε αυτή τη μάχη, ήρθε η ώρα να αναλογιστούμε το συνολικό άθροισμα των επιμέρους τμημάτων.   Πρέπει να αναγνωρίσουμε τι συνέβη όχι μόνο στον Τζούλιαν – αλλά στην οργάνωσή του στο σύνολό της. Πρέπει να εξετάσουμε το WikiLeaks σε επίπεδο αρχιτεκτονικής του, όπως έκαναν και οι αντίπαλοί του. Με αυτόν τον τρόπο βλέπουμε ότι η βεβήλωση της φήμης του Τζούλιαν και οι επιθέσεις κατά του έργου του, των σχέσεών του και του φυσικού του προσώπου δεν αφορούσαν στην πραγματικότητα ποτέ αυτόν – αφορούσαν πάντα την οργάνωση του, το τι είναι και το τι κάνει.

Αυτό που φανερώνει αυτό το ψηλό πλεονεκτικό σημείο παρατήρησης είναι μια προφανής και παρατεταμένη συστηματική αποσταθεροποίηση των βασικών πυλώνων της οργάνωσης . Ο κοινωνικός αποκεφαλισμός των πιο αποτελεσματικών μελών της. Η υπονόμευση της ικανότητάς τους να συνεχίζουν να υπηρετούν και να προσθέτουν αξία σε αυτό.
Αυτοί είναι οι σάπιοι καρποί της διακρατικής ατζέντας για την εξάλειψη του WikiLeaks. Μια κρατική, διεθνής συνωμοσία  η οποία χρονολογείται από τη διακήρυξη πολέμου εναντίον του WikiLeaks το 2017 από το διευθυντή της CIA, Μάικ Πομπέο. Οι ανοιχτές απειλές του ήταν ουσιαστικά ένα κάλυμμα για κρυφές επιχειρήσεις που εντοπίζονται πίσω στο 2009 τουλάχιστον.
Εκείνοι που αντιτίθενται στο WikiLeaks είναι πιο κοντά από ποτέ στο στόχο τους να το καταστρέψουν. Αν θέλουμε να εμποδίσουμε αυτό το παλιρρο’ι΄κό κύμα, πρέπει να εξετάσουμε τι έκανε το WikiLeaks καλό κατά την καλύτερή του φάση, να βρούμε τα κομμάτια που λείπουν μεταξύ του τότε και του τώρα και να σπεύσουμε να τα επαναφέρουμε .
Πώς μοιάζει ένα ισχυρό WikiLeaks
Η οργάνωση που σχεδίασε ο Τζούλιαν ήταν συμπαγής. Αυτό είναι αυτονόητο: μπόρεσε να αντέξει 10 χρόνια αδιάκοπων επιθέσεων από κρατικές υπηρεσίες πληροφοριών μέσα από πολλαπλές αρμοδιότητες. Το ότι μέχρι στιγμής επέζησε είναι ένα ιστορικό επίτευγμα.
‘Ετσι  ήταν το WikiLeaks όταν ήταν στην κορυφή: μια εκδοτική πτέρυγα, μια πτέρυγα ακτιβισμού και μια πτέρυγα μέσων ενημέρωσης / δημοσίων σχέσεων.

Κάθε ένας από αυτούς τους τρεις πυλώνες προασπίστηκε από άτομα που είχαν σημαντικούς δημόσιους ρόλους. Ειδικοί στον τομέα τους. Αναλαμβάνοντας τεράστιες ηγετικές δυνάμεις, και τεράστια ρίσκα.
Στα ικανά τους χέρια, το WikiLeaks ήταν ο πιο πρωτοπόρος εκδοτικός οίκος στον κόσμο. Το μαργαριτάρι της σφαίρας του τεχνολογικού ακτιβισμού, φτιαγμένο πάνω σε μια πλατφόρμα σημαντικών καλωδιακών ειδησεογραφικών δικτύων, με συντακτικά άρθρα στα κύρια μέσα ενημέρωσηςμε στήλες άποψης. Το WikiLeaks έλεγχε το αφήγημα. Το WikiLeaks ήταν πάντα ένα βήμα μπροστά. Οι κριτικοί του WikiLeaks αναγκάστηκαν να κρατούν αμυντική στάση, πάντα να πρέπει να ανταποκριθούν σε ό,τι έκανε το WikiLeaks στη συνέχεια.
Το WikiLeaks έκανε μαγικά. Γνωρίζαμε πάντα να περιμένουμε το απροσδόκητο. Όποτε φαινόταν ότι έπεσε ο ρυθμός του, επανέρχονταν καλύτερο από ποτέ.
Ήταν μια χρυσή εποχή και αναφέρομαι στα τρία βασικά συστατικά της ως ιδανική ομάδα. Πολύ ειλικρινά, τα έσπαγαν.
Η ιδανική ομάδα
Ο Τζούλιαν Ασανζ έλεγχε την πολιτική, τη διαδικασία, τη δημοσίευση και τις προστατευόμενες πηγές. Ξεκίνησε δορυφορικές οργανώσεις και ήταν ο διευθύνων σύμβουλος της αυτοκρατορίας του WikiLeaks. Ο Τζέικομπ Άππελμπαουμ πήγε σε εξέδρες σε όλο τον κόσμο, μιλώντας σε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους για την αξία και τη σημασία της αξιοποίησης και υποστήριξης του WikiLeaks. Ήταν ένας σημαντικός καθοδηγήτης για το τεχνολογικό κοινό και μια συνεχής παρουσία σε συνέδρια προγραμματιστών, ιδιωτικότητας και δημοσιογραφίας. Ο Τρέβορ Φίτζγκίμπον έρχονταν σε επαφή με σπουδαία πρόσωπα των μέσων ενημέρωσης, μουσικούς και διάσημους, στρατολογώντας τους επιτυχώς και αξιοποιώντας τους για να ενισχύσει το δημόσιο προφίλ του WikiLeaks. Διαχειριζόταν τις σχέσεις με τα μέσα ενημέρωσης, επεξεργάζονταν και προωθούσε  πρωτοποριακές αφηγήσεις.

Αυτοί οι τρεις άντρες υπερασπίζονταν ασταμάτητα το WikiLeaks.
Αυτοί οι τρεις άνδρες έχτισαν την αρχική εκστρατεία για να σώσουν την Τσέλσι Μάννινγκ.
Αυτοί οι τρεις άντρες βοήθησαν να σωθεί ο Έντουαρντ Σνόουντεν.
Η δημόσια φήμη αυτών των τριών αντρών καταστράφηκε.  
Δεν χρειάζεται να ψάξετε πολύ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή στο διαδίκτυο για να δείτε πόσο συχνά ο Τζούλιαν Άσανζ περιγράφεται ως ένας κατά συρροή βιαστής
Ούτε για να ανακαλύψετε ότι ο Τζέικομπ Άππελμπάουμ περιγράφεται ως ένας κατά συρροή βιαστής.
Και ο Τρέβορ Φιτζγκίμπον? Ναι, αποκαλείται επίσης κατά συρροή βιαστής.

Ποια είναι η πιθανότητα και οι τρεις δημόσιες προσωπικότητες που αντιπροσωπεύουν τους βασικούς πυλώνες του WikiLeaks, να είναι κατά συρροή βιαστές;
Εκ των υστέρων,  ξεπερνά τη λογική.
Επιπρόσθετα, το τέχνασμα είναι τόσο προφανές που καταντά γελοίο.
Αλλά όταν η CIA σε στοχοποιεί, να περιμένεις πάντα πολλά και διάφορα.
Ένας βιαστής, δύο βιαστές, τρεις βιαστές, τέσσερις.
Βιαστές! Βιαστές Παντού!
Όταν ο περίφημος Ισλανδός δημοσιογράφος Κριστίν Χράφνσον διορίστηκε αρχισυντάκτης του WikiLeaks τον Οκτώβριο του 2018, η επιλογή εγκωμιάστηκε στους διαδρόμους.
Τα εγκώμια ωστόσο θα ήταν βραχύβια, καθώς μέσα σε μια εβδομάδα από τους επαίνους που δέχθηκε, συκοφαντήθηκε ως «ένα εχθρικό άτομο που κακοποιεί γυναίκες “και ως ένας “βίαιος μέθυσος με ιστορικό σωματικής και συναισθηματικής κακοποίησης γυναικών “.  
Η διατύπωση του  δυσφημιστικού άρθρου είναι τόσο θωλή όσο και οι κατηγορίες – ” Ισχυρισμοί στον αέρα… Μπορεί τώρα να αντιμετωπίσει ισχυρισμούς … ανίκανος να επιβεβαιώσει ανεξάρτητα την αλήθεια αυτών των ισχυρισμών …”
Δεν εμφανίστηκαν θύματα. Δεν καταχωρήθηκαν κατηγορίες. Δεν ξεκίνησε καμία έρευνα. Απλώς έριξαν τη λάσπη τους στον νέο επικεφαλής του εκδοτικού πυλώνα του WikiLeaks και έλπιζαν ότι θα πετύχει, όπως συνέβη και με τους άλλους.
Αυτή είναι μια τακτική που εφαρμόζεται συχνά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης καθώς και στα έντυπα μέσα. Και άλλες εμβληματικές προσωπικότητες του ακτιβισμού και των πληροφοριοδοτών έχουν αλειφθεί με την ίδια πίσσα. Ο Ματ ΝτεΧάρτ αντιμετώπισε εξαιρετικά αμφισβητούμενες κατηγορίες παιδικής πορνογραφίας που κατασκευάστηκαν εναντίον του. Το ίδιο και υποτιθέμενος πληροφοριοδότης Vault7. Ακόμη και ο Έντουαρντ Σνόουντεν αντιμετωπίζει διαδικτυακά τρολ που του επιτίθενται αβάσιμα στην ίδια γραμμή, παρόλο που δεν υπάρχει κανένας υπαινιγμός ότι έχει συμβεί ποτέ κάτι τέτοιο.

Γιατί χρησιμοποιείται αυτή η τακτική ξανά και ξανά; Επειδή λειτουργεί. Επειδή συνεχίζουμε να της επιτρέπουμε να λειτουργεί.
Η αποτυχία μας να προστατέψουμε όσους έβαλαν τους εαυτούς τους στη γραμμή του πυρός για λογαριασμό μας, ακονίζει το σπαθί που χρησιμεύει στη σφαγή μας…
Σε καθεμία από τις τρεις περιπτώσεις, υπάρχουν ουσιαστικά στοιχεία που δείχνουν ότι δεν υπήρξε ποτέ βιασμός.  
Στην περίπτωση του Τζούλιαν, μία από τις εμπλεκόμενες γυναίκες υπέβαλε ένα προφυλακτικό που βρέθηκε ότι δεν περιείχε κανένα ίχνος DNA – δικό του ή δικό της. Στη συνέχεια δήλωσε δημοσίως ότι δεν βιάστηκε. Η άλλη ενάγουσα δήλωσε σε φίλους ότι «είχε δεχθεί πιέσεις από την αστυνομία» και «δεν επιθυμούσε να τον κατηγορήσει για τίποτα».
Στην περίπτωση του Τζέηκομπ Άππελμπαουμ, αυτή που αποδείχθηκε ότι ήταν η μοναδική ενάγουσα βιασμού (παρά τις υποσχέσεις των δυσφημιστών του για την ύπαρξη δεκάδων θυμάτων) του έστειλε μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου μετά από το συμβάν για να του πει πόσο υπέροχα πέρασε και πόσο ανυπομονούσε να επιστρέψει στο Βερολίνο για να τον επισκεφτεί ξανά. Ένα άλλο υποτιθέμενο θύμα δήλωσε ότι η ιστορία που αφηγήθηκαν οι κατήγοροι του Άππελμπαουμ σχετικά με αυτήν ήταν πραγματικά λανθασμένη και είχε χρησιμοποιηθεί εναντίον του χωρίς τη συγκατάθεσή της.
Στην περίπτωση του Τρέβορ Φίτζγκιμπον, η μόνη κατηγορία βιασμού προήλθε από μια γυναίκα η οποία του έστειλε μια σειρά γυμνών και ημι-γυμνών φωτογραφιών πριν από το υποτιθέμενο περιστατικό, και έπειτα ένα άλλο μήνυμα κειμένου για να τον συγχαρεί και να τον επαινέσει για τη σεξουαλική του απόδοση. Αμέσως μετά του ζήτησε να κάνει μια σειρά από επαγγελματικές χάρες για την ίδια και τους πελάτες της. Ο ισχυρισμός της για βιασμό διερευνήθηκε από τις αρχές – οι οποίες, μετά από μια ετήσια έρευνα, τον απέρριψαν ως αβάσιμο και αρνήθηκαν να τον κατηγορήσουν. Αυτός στη συνέχεια πήρε τα αποδεικτικά στοιχεία της διπροσωπίας της σε δικαστήριο και τη μήνυσε με επιτυχία για δυσφήμιση. Έχει πλέον ανακαλέσει δημοσίως τους ισχυρισμούς της εναντίον του.

Παρά τα παραπάνω, ο μύθος ότι “υπάρχουν πολλοί κατήγοροι” εξακολουθεί να χρησιμοποιείται εναντίον και των τριών ανδρών. Ο Τζούλιαν παρουσιάζεται να εξηγεί στο ντοκιμαντέρ «Risk» της Laura Poitras γιατί η ύπαρξη πολλαπλών κατήγορων είναι προβληματική και αμέσως θεωρήθηκε μισογύνης» επειδή τόλμησε να εκφράσει μια τέτοια βασική παρατήρηση. Απεικονίστηκε  ως ένας ένοχος που σχεδίαζει αντι-αφηγήματα εναντίον των θυμάτων για να αποφύγει τη δικαιοσύνη, αντί ως ένας αθώος άνθρωπος που απορεί με τη διαπλοκή πολυπλοκότητα των αλυσίδων που χρησιμοποιούνται για να τον τυλίξουν.
Και στις τρεις περιπτώσεις, έγιναν ψευδείς ισχυρισμοί που είτε πληρούν οριακά τα χαρακτηριστικά ενός σεξουαλικού εγκλήματος είτε απλά δεν το κάνουν καθόλου. Παρά τα εννέα χρόνια επικλήσεων της λέξης “βιασμός”, και του όρου “κατά συρροή βιαστής”, οι κατηγορίες εναντίον του Τζούλιαν δεν ισοδυναμούν καθόλου με βιασμό. Είναι αυτό που περιγράφουν τα Σουηδικά νομικά βιβλία ως “μικρότερο βιασμό” και περιγράφουν δραστηριότητες που δεν είναι εγκλήματα στις περισσότερες δυτικές χώρες. Στην περίπτωση του Τζέηκομπ, οι κατήγοροί του θεώρησαν ότι αξίζει να ανασύρουν επαγγελματικές διαμάχες, αστεία που ακούγονται σε μπαρ, τον ισχυρισμό τρίτου για ένα απλό φιλί, και το πλύσιμο της πλάτης ενός κατήγορου που  παρέλειψε να αποκαλύψει όταν έγραφε για το περιστατικό, ότι μετά από το πλύσιμο της πλάτης, είχε ουσιαστικά αποφασίσει να κάνει συναινετικό σεξ με τον Άππελμπαουμ. Στην περίπτωση του Τρέβορ Φίτζγκιμπον, η καταγγέλλουσα που είχε ανακαλέσει το βιασμό συνοδεύτηκε στο αστυνομικό τμήμα από δύο άλλες καταγγέλλουσες.  Η μια ισχυρίστηκε ότι ο Φίτζγκιμπον την “αγκάλιασε” ακατάλληλα. Η άλλη ισχυρίστηκε ότι το χέρι του βούρτσισε την πλάτη της κατά τη διάρκεια μιας αγκαλιάς. Αυτές οι καταγγελίες απορρίφθηκαν επίσης από την υπηρεσία διερεύνησης.
Έχω γράψει εκτενώς αλλού για το πώς τέτοιοι ψευδείς ισχυρισμοί υποβαθμίζουν αποτελεσματικά τη σοβαρότητα του βιασμού.   Θα συγκρατήσω τον εαυτό μου από την άβολη θέση να το κάνω αυτό ξανά, εκτός από το να πώ: όσες από εμάς έχουμε βιώσει τη βία και το τραύμα του βιασμού, του ομαδικού βιασμού και της σοβαρής σεξουαλικής κακοποίησης, είναι μια ασυγχώρητη προσβολή να βλέπουμε τέτοια θλιβερά, ρηχά παράπονα, να συγχέονται ως βιασμός. Εκείνες που εμπλέκονται σε αυτή τη συμπεριφορά βλάπτουν την αξιοπιστία, και στην πραγματικότητα θέτουν σε κίνδυνο, όλες τιςς πραγματικές καταγγέλλουσες βιασμού, και πρέπει να ντρέπονται βαθιά για τον εαυτό τους.
Κανένας από τους τρεις άνδρες – Τζούλιαν, Τζέηκομπ ή Τρέβορ – δεν έχει ποτέ κατηγορηθεί για έγκλημα. Ούτε είχαν υποβληθεί εναντίον τους αστικές αγωγές, παρόλο που το αποδεικτικό εμπόδιο είναι χαμηλότερο. Παρόλα αυτά και οι τρεις συνεχίζουν να κακοποιούνται από τους πολιτικούς τους αντιπάλους, οι οποίοι τους κατονομάζουν «κατά συρροή βιαστές».
Αυτό έχει προκαλέσει ανεπανόρθωτη βλάβη σε αυτούς και στα κοντινά τους πρόσωπα. Επίσης, κατέστρεψε σημαντικά την καριέρα τους.
Και για αυτό ακριβώς γίνονται όλα αυτά. Δεν αφορούσε ποτέ αυτούς. Αφορούσε τις επαγγελματικές τους επιδιώξεις: τι κάνουν καλά, τι αγαπούν να κάνουν, ποιοί ενοχλούνταν από αυτό που αυτοί κάνουν, και ποιοι ήταν εκείνοι που επωφελήθηκαν από την αναστολή της ικανότητάς τους να συνεχίσουν να το κάνουν.
Διαβάστε εδώ το πλήρες κείμενο.

Ο Ασάνζ είναι ένα διεθνές σύμβολο του αγώνα για πολιτική διαφάνεια, λένε 37 ευρωβουλευτές

Μια επιστολή έχει σταλεί από μια ομάδα βουλευτών διαφόρων πολιτικών πεποιθήσεων στον αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Φρανς Τίμμερμανς  για να τον προτρέψει να υποστηρίξει τα ανθρώπινα δικαιώματα του Ασάνζ βάσει των διεθνών και των Ευρωπα’ι’κών νόμων

Σημεία ζωής έφθασαν από τα Ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα, όσον αφορά την υπόθεση του Ασάνζ. Μια επιστολή που υπογράφηκε από τριάντα επτά βουλευτές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου διαβιβάστηκε στον αντιπρόεδρο της Επιτροπής κ. Φρανς Τίμμερμανς, προκειμένου να εκφράσει σοβαρή ανησυχία για τον εκδότη του Wikileaks μετά την επικύρωση του αιτήματος έκδοσης που υπέβαλαν οι ΗΠΑ από τον Βρετανό Υπουργό Εσωτερικών Σαχίντ Τζαβίντ.

"Λυπούμαστε για την απόφαση αυτή", έγραψαν οι Ευρωβουλευτές, προσδιορίζοντας τον Τζούλιαν Ασάνζ ως «διεθνές σύμβολο του αγώνα για πολιτική διαφάνεια» και επισημαίνοντας ότι η κράτησή του είναι «μόνο μια επίθεση στο δικαίωμα της πληροφόρησης, που αποτελεί θεμελιώδη πυλώνα της δημοκρατίας . "

Είναι πραγματικά μια σημαντική στιγμή για τα μέλη του Σώματος να το τονίσουν αυτό, δεδομένου ότι μόλις τον περασμένο Απρίλιο εγκρίθηκε από την ΕΕ μια νέα οδηγία για τους μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος. Όπως εξήγησε τότε ο εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Κρίστιαν Γουίκαντ, ο νέος νόμος είναι μια ευρεία συμφωνία που καθορίζει τα ελάχιστα πρότυπα προκειμένου να «διασφαλιστεί ότι οι μάρτυρες δημόσιου συμφέροντος προστατεύονται καλύτερα και για να τους προστατεύσουμε από αντίποινα».

Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο

Στην πραγματικότητα, οι 37 υπογράφοντες ανέφεραν ότι η έκδοση του Τζούλιαν Ασάνζ στις ΗΠΑ θα ήταν αντίθετη τόσο στο Ευρωπαϊκό όσο και στο Διεθνές Δίκαιο. Όχι μόνο υπενθύμισαν στον Αντιπρόεδρο ότι η Διαμερικανική Επιτροπή για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και τα Ηνωμένα Έθνη ζήτησαν να γίνει σεβαστό το δικαίωμα του ιδρυτή του Wikileaks να διατηρήσει καθεστώς ασύλου, αλλά επίσης επεσήμαναν ότι ο Ισημερινός, επιτρέποντας στις Βρετανικές αρχές να τον συλλάβουν, εξέθεσε τον Ασάνζ σε πραγματικό κίνδυνο παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Ενστερνιζόμενοι το ειδικό πόρισμα του Ειδικού Εισηγητή των Ηνωμένων Εθνών για τα Βασανιστήρια Νιλς Μέλτζερ, οι Ευρωβουλευτές εξέφρασαν σοβαρή ανησυχία ότι η έκδοση θα έθετε τον Ασάνζ σε κίνδυνο σκληρής, απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας. Συγκεκριμένα, δήλωσαν ότι "η έκδοση είναι ιδιαίτερα προβληματική όταν το κράτος προορισμού εφαρμόζει τη θανατική ποινή". Αυτή είναι μία από τις περιπτώσεις όπου το δικαίωμα μη επαναπροώθησης είναι απόλυτο. Με άλλα λόγια, όταν ισχύει η θανατική ποινή στη χώρα έκδοσης, πρέπει να διασφαλίζεται πάντοτε το δικαίωμα της μη επιστροφής σε συνθήκες στις οποίες τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν διατηρούνται σε ένα αποδεκτό ελάχιστο επίπεδο, ανεξάρτητα από απόψεις εθνικής ασφάλειας, πολιτικές σκοπιμότητες και  άλ λαπαρόμοια .

Οι κοινοβουλευτικοί που υπέγραψαν την επιστολή τόνισαν επίσης ότι η υπόθεση του Ασάνζ εμπίπτει αναμφισβήτητα σε εκείνες που προστατεύονται από το νέο Ευρωπαϊκό νόμο για τους μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος και υπενθύμισαν ότι ο εκδότης του Wikileaks στο παρελθόν είχε τιμηθεί από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με το βραβείο για τους Δημοσιογράφους, τους Μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος και τους Υπερασπιστές του Δικαιώματος στην Ενημέρωση.

Έκλεισαν την επιστολή ζητώντας από τον Αντιπρόεδρο να αναλάβει δράση και ειδικότερα να διασφαλίσει ότι ο Ασάνζ θα λάβει την προστασία που προβλέπεται από την ίδια την Ευρωπαϊκή Οδηγία για τους μάρτυρες δημόσιου συμφέροντος, δεδομένου ότι η δημοσιοποίηση των Κρατικών μυστικών που πραγματοποίησε, έγινε πράγματι για το δημόσιο συμφέρον.

Κάλεσμα στην πανελλαδική πορεία κατά των εξορύξεων στα Ιωάννινα στις 11/05/2019

Το θέμα των εξορύξεων πετρελαίου και φυσικού αερίου στην Ελλάδα έχει πάρει διαστάσεις εθνικού ζητήματος. Έχει εκχωρηθεί, από την κυβέρνηση σε ενεργειακούς ομίλους, το 1/3 περίπου της ηπειρωτικής και θαλάσσιας επικράτειας της χώρας με μακροχρόνιες συμβάσεις. Αυτό, τη στιγμή που ο πλανήτης είναι σε τροχιά απεξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα.  

Κυβέρνηση, συστημικά ΜΜΕ και τοπικοί άρχοντες, προβάλουν σαν επιχείρημα ότι μέσα από αυτή τη διαδικασία θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, θα έχουμε φθηνό πετρέλαιο, θα πλουτίσουμε και θα βγούμε από την κρίση.  Οι θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν θα είναι εποχιακές με μεροκάματα πείνας. Οι εταιρείες θα αφήσουν πίσω ένα ρημαγμένο τοπίο. Θα προκαλέσουν τέτοιο πλήγμα στον τουρισμό, στην αλιεία, στη γεωργία και στην κτηνοτροφία που θα χαθούν ακόμη περισσότερες θέσεις εργασίας και η χώρα θα ερημώσει. Όσον αφορά την τιμή του πετρελαίου, ας ρωτήσουμε τους κατοίκους της Καβάλας πόσο το αγοράζουν. Τα δε κέρδη θα τα μοιραστούν οι εταιρίες και οι γνωστές οικογένειες που λυμαίνονται την οικονομία του τόπου. Από τις πετρελαιοπαραγωγές χώρες μοναδικό θετικό παράδειγμα  είναι  η Νορβηγία. Η Νορβηγία ήταν κράτος που έβαζε τον πολίτη πάνω από τα κέρδη πριν εξορύξει τα πετρέλαια και η εταιρεία εξορύξεων είναι κρατική. Ακόμα και στην Αγγλία, που μοιράστηκε τα κοιτάσματα με τη Νορβηγία, ο πολίτης δεν ωφελήθηκε εξίσου από τις εξορύξεις. Εμείς τι ενδείξεις έχουμε ότι αυτή η κυβέρνηση θα αποδώσει τα  οικονομικά οφέλη των εξορύξεων στον πολίτη? Το παράδειγμα των Σκουριών μας δείχνει κάτι τέτοιο?

Επιπλέον, έχει αποδειχθεί ότι οι εξορύξεις αυξάνουν τη σεισμικότητα της περιοχής. Ακόμα και σε περιοχες χαμηλής σεισμικότητας. Στην Οκλαχώμα, μια περιοχή ασεισμική, είχαμε 5,7Ρ. Φανταστείτε τι μπορεί να συμβεί στην Ελλάδα με τόσα ενεργά ρήγματα. 

Η μόνη επιχείρηση που θα ανθίσει είναι αυτή της θεραπείας του καρκίνου, της λευχαιμίας από τις αναθυμιάσεις των εξορύξεων. Το βλέπουμε δίπλα μας, στη Βασιλικάτα της Ιταλίας, στην Καβάλα, δεύτερη πλέον στην Ελλάδα σε κρούσματα καρκίνου.  

Τέλος η διεκδίκηση κοιτασμάτων προκαλεί ένταση λόγω των γεωπολιτικών ανταγωνισμών στην ευρύτερη περιοχή της ανατολικής Μεσογείου. Ο αποκλεισμός της Τουρκίας από τη συμφωνία της Ελληνικής κυβέρνησης με τον σφαγέα των Παλαιστινίων, το Ισραήλ, δυναμώνει τη θέση του Ερντογάν στην Τουρκία, αυξάνει την πίεση εναντίον του με απρόβλεπτες συνέπειες.

Η μόλυνση από τη χρήση τους δεν γνωρίζει σύνορα και προκαλεί την υπερθέρμανση του πλανήτη και την κλιματική αλλαγή. Δεν φαντάζουν πλέον απίθανα τα σενάρια που λένε ότι τα μεγαλύτερα μεταναστευτικά ρεύματα θα προκύψουν λόγω των ακραίων καιρικών φαινομένων.

Το σκηνικό, σύμφωνα με τον ΟΗΕ, θα γίνει μη αναστρέψιμο, αν μέσα στα επόμενα 12 χρόνια δεν ληφθούν μέτρα για να περιοριστεί η άνοδος της θερμοκρασίας του πλανήτη στον 1,5 βαθμό. Θα αγωνιστούμε ώστε η Ευρώπη να εκπληρώσει τη συμφωνία του Παρισιού για την Κλιματική Αλλαγή με τις προτάσεις που διατυπώνουμε στη Νέα Πράσινη Συμφωνία της Ευρωπα'ι'κής Άνοιξης.

Είναι απαραίτητη η υλοποίηση ενός προγράμματος απεξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα έως το 2040. Εφικτό με την Επέκταση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (Α.Π.Ε.)  και τη συνδυαστική αξιοποίηση των τοπικών δυνατοτήτων για γεωθερμία, ηλιακή ενέργεια, υδάτινη ενέργεια, βιομάζα, αλλά και ανεμογεννήτριες για παραγωγή ενέργειας.

Για όλα αυτά χρειάζονται κονδύλια. Οι θεσμοί που θα τα εξασφαλίσουν υπάρχουν , αρκεί να πάψουν να χρηματοδοτούν τη διάσωση των τραπεζών και να προσανατολιστούν στη διάσωση των Ευρωπαίων πολιτών και του περιβάλλοντος.  

 Οι ερευνητικές γεωτρήσεις έχουν αρχίσει στην Ήπειρο και θα προχωρήσουν ή ξεκίνησαν ήδη στην Αιτωλοακαρνανία, στη ΒΔ Πελοπόννησο, στο Κατάκολο, στον Πατραϊκό, σε όλο το Ιόνιο και στις θαλάσσιες περιοχές νότια και νοτιοδυτικά της Κρήτης.  Στην Ήπειρο, τα δημοτικά συμβούλια Ζαγορίου, Κεντρικών Τζουμέρκων και Άρτας αρνήθηκαν να παραχωρήσουν τις δημοτικές τους εκτάσεις προς έρευνα και εξόρυξη.  Τα «Ελληνικά Πετρέλαια», που έχουν αναλάβει την προπαγάνδιση, τώρα, που αρχίζουν να δοκιμάζουν τις πρώτες μαζικές αντιστάσεις, αντιδρούν με νευρικότητα, προκλητικότητα, τραμπουκισμούς και απειλές. Υπαγορεύουν σε Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης τα ρεπορτάζ που αφορούν τη «σημασία» της επένδυσης.   Εξαγοράζουν συνειδήσεις μέσω της υπόσχεσης σε δήμους και φορείς μιας σειράς από διευκολύνσεις και χρηματοδοτήσεις. Έχουν το θράσος να μηνύουν όποιον τις κατηγορεί για αυτήν την τακτική.  Πρόσφατα έλαβαν πρόστιμο, αστείο βέβαια για τα κεφάλαια που διαχειρίζονται, για το φακέλωμα πολιτών. 

Δεν θα εφησυχάσουμε και θα εντείνουμε τις προσπάθειές για την οριστική ακύρωση του σχεδίου των εξορύξεων.  Σε αυτήν  την έρημο που αρχίζουν να μετατρέπουν τον τόπο μας, φύτρωσε ένας σπόρος , αυτός των προοδευτικών δυνάμεων που θα εξασφαλίσουν κοινή πράσινη ευημερία πέρα από την  φτώχεια και την εκμετάλλευση. Είμαστε όλοι απαραίτητοι σε αυτήν την προσπάθεια. 

 Σας καλούμε στην πανελλαδική πορεία κατά των εξορύξεων στις 11/05/2019 , Σάββατο στις 12.00 μπρόστα στο κτήριο της Περιφέρειας Ιωαννίνων

ΜέΡΑ25 Ιωαννίνων: Να γίνει ξεκάθαρο στο 6ο Συνέδριο Ένωσης Περιφερειών Ελλάδος, πως οι εξορύξεις στην Ήπειρο είναι ανεπιθύμητες!

Στις 17 και 18  Δεκεμβρίου τα Γιάννενα θα φιλοξενήσουν το 6ο Τακτικό Συνέδριο Ένωσης Περιφερειών Ελλάδος. Πρόκειται για ένα συνέδριο στο οποίο θα παραστεί τόσο ο Δήμαρχος των Ιωαννίνων Θανάσης Μπέγκας, όσο και ο γενικός γραμματέας της ΕΝΠΕ, Περιφερειάρχης Ηπείρου, Αλέξανδρος Καχριμάνης.

Η Ήπειρος έχει γίνει στόχος των διεθνών πολυεθνικών εταιρειών μαζί με τα ΕΛΠΕ , οι οποίες δραστηριοποιούνται στο τομέα των ερευνών και εξορύξεων ορυκτών καυσίμων και υδρογονανθράκων. Όταν τα σχέδια της κυβέρνησης και του κύριου Σταθάκη όπως επίσης και οι καταστροφικές ορέξεις της Repsol και των ΕΛΠΕ έγιναν γνωστές στην Ήπειρο, υπήρξε ένα τεράστιο κύμα αντιδράσεων από τους κατοίκους της Ηπείρου, οι οποίοι διαμαρτύρονταν για την περιβαλλοντική καταστροφή που θα προκαλούσαν οι έρευνές και οι προσπάθειές εξορύξεων στον τόπο τους, όπως η μόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα αλλά και η καταστροφή του εδάφους και του υπεδάφους, η πληγή στον τουρισμό και στον φυσικό πλούτο. Όπως άλλωστε επισημαίνει και η WWF, η εξόρυξη υδρογονανθράκων αποτελεί πρακτική που αντίκειται προκλητικά στην γενική παγκόσμια ανάγκη για αναχαίτιση της κλιματικής αλλαγής.

Πρόσφατα στελέχη των ΕΛΠΕ προσπάθησαν μέσω μιας «σταυροφορίας» παραπληροφόρησης να διοργανώσουν ανοιχτές εκδηλώσεις και συζητήσεις, για την «ενημέρωση» των κατοίκων της Ηπείρου.

Το ΜέΡΑ25 συμμετείχε στις κινητοποιήσεις κατά των «ενημερώσεων» αυτών, γνωρίζοντας πως επρόκειτο για την ανάγκη παραπληροφόρησης του κόσμου αλλά και το μπόλιασμα τους με ψεύτικες ελπίδες μιας «επικείμενης» ανάπτυξης η οποία θα «φέρει δουλειές».. Η τεράστια αστυνομική περιφρούρηση των εκδηλώσεων των ΕΛΠΕ, η απουσία των πολιτών και η παρουσία δυνάμεων της ΟΠΚΕ και της Ασφάλειας, δηλώνουν για ακόμα μια φορά την στυγνή πραγματικότητα: Τα ΕΛΠΕ προσπαθούν να «χτυπήσουν» το κίνημα κατά των εξορύξεων στην Ήπειρο πουλώντας φρούδες ελπίδες, καθρεφτάκια και χάντρες στους χειμαζόμενους και απεγνωσμένους συμπολίτες μας. Στο πλευρό τους έχουν την αστυνομία, καθώς η κοινωνία, έδωσε το στίγμα της μέσω του αγώνα της: χιλιάδων Ηπειρωτών συμμετείχαν στο παν ηπειρωτικό συλλαλητήριο κατά των εξορύξεων , στις 1/6/2018, φωνάζωντας: «λε-λε λευτεριά-στις Ηπείρου τα βουνά».

Για μια ακόμα φορά, το Συνέδριο Ένωσης Περιφερειών Ελλάδος, θα μετατραπεί σε μια μάζωξη της πολιτικής και οικονομικής ελίτ του τόπου και θα κείται μακράν από τα πραγματικά προβλήματα και την καθημερινότητα των απλών ανθρώπων. Δεν ξεχνάμε την ανοχή του κύριου Μπέγκα στους κυβερνητικούς σχεδιασμούς αφαίμαξης του φυσικού πλούτου της Ηπείρου και φυσικά δεν ξεχνάμε τον υβριστικό, αλαζονικό και απαξιωτικό αφορισμό του κύριου Καχριμάνη απέναντι σε πολίτες που διαμαρτύρονταν στο γραφείο του για τα πετρέλαια: «Δεν μιλάω μαζί σας, εσείς δεν είστε τίποτα». Φυσικά δεν υπάρχει καμία προγραμματισμένη συζήτηση με τους πολίτες ή το κίνημα κατά των εξορύξεων και τους ακτιβιστές, παρά κάποιες ολιγόλεπτες τοποθετήσεις κομμάτων , σχετικά με τις επικείμενες εξορύξεις υδρογονανθράκων. Σχεδιάζουν για ακόμα μια φορά, χωρίς τον ξενοδόχο. Είναι ώρα οι κάτοικοι της Ηπείρους, οι καθημερινοί πολίτες να επιβάλουν το δικό τους πρόγραμμα και την «ατζέντα» τους:

Ως ΜεΡΑ25 καταγγέλλουμε την οποιαδήποτε συναίνεση κυβέρνησης και πετρελαϊκών εταιρειών για εξορύξεις στην Ήπειρο με μόνο σκοπό το κέρδος σε βάρος των πολιτών. Το τετελεσμένο για αυτούς, δεν υπάρχει για μας! Καταγγέλλουμε τον φαρισαϊσμό των τοπικών αρχών που ενώ υποστηρίζουν ότι νοιάζονται για τον τουρισμό και την πρωτογενή παραγωγή δεν κάνουν ούτε λόγο για τις συνέπειες των εξορύξεων! Πιστεύουμε ότι το φημολογούμενο οικονομικό όφελος δεν προκύπτει ούτε από αξιόπιστα δεδομένα( Καβάλα-Πρίνος),ούτε από τη διεθνή εμπειρία. Μονό καταστροφή για το φυσικό περιβάλλον ,τουρισμό και πρωτογενή παραγωγή.

Να γίνει ξεκάθαρο στο 6ο Τακτικό Συνέδριο Ένωσης περιφερειών Ελλάδος, πως οι σχεδιασμένες εξορύξεις υδρογονανθράκων στα Γιάννενα δεν θα γίνουν πραγματικότητα! Να επιβάλουμε την συζήτηση γύρω από τις ανάγκες μας και να σαμποτάρουμε τις ελιτιστικές και τεχνοκρατικές φιέστες τους με αυτό που φοβούνται πραγματικά: τον ανοιχτό, σοβαρό και εποικοδομητικό διάλογο με τους πολίτες γύρω από τις πραγματικές ανάγκες του τόπου! ΜέΡα25 Ιωαννίνων.